-
Gubin – Ratusz
Dawna siedziba miejskich rajców jest obok ruin fary jedyną pozostałością po przedwojennej gubińskiej starówce. Odbudowa ratusza dobiegła końca ponad 40 lat od zakończenia II wojny światowej. Dzięki niej możemy dziś zobaczyć elementy architektury gotyckiej oraz renesansowej. Najbardziej charakterystycznymi cechami ratusza są smukła wieża z początku XVI wieku oraz renesansowe szczyty z drugiej połowy XVII wieku. Obecnie w budynku dawnego ratusza mieści się dom kultury, a w podziemiu znajduje się lokal gastronomiczny z wejściem w przyziemiu wieży.
Może Ci się spodobać
Gubin – Ruiny kościoła św. Trójcy
Gubin – Mury miejskie
Gubin – Kościół św. Trójcy
-
Gubin – Ruiny kościoła św. Trójcy
Mury największej świątyni w regionie stoją w centrum miasta, obok ratusza, ok. 200 metrów od mostu granicznego. Dzisiejszy wygląd jest efektem walk toczonych w mieście pod koniec II wojny światowej. Po wojnie kościół nie został odbudowany i na chwilę obecną ma status trwałej ruiny. Kościół w obecnym kształcie jest wynikiem rozbudowy poprzedniej świątyni, która miała miejsce pod koniec XIV wieku. Kolejne modernizacje trwały jeszcze przez niemalże 200 lat, a kolejne stulecia nie przyniosły już większych zmian. Najbardziej charakterystycznym elementem jest wysoka wieża, do której od strony nawy przymocowano schody prowadzące do odbudowanej niedawno latarni.
-
Dąbrówka Wielkopolska – Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP
Świątynia została zbudowana w drugiej połowie XVII wieku, na miejscu wcześniejszej drewnianego kościoła. Obiekt był rozbudowywany dwukrotnie – w XVIII wieku oraz pod koniec lat 70-tych XX wieku, kiedy to powiększono budynek od stron południowej i zachodniej. Na zewnętrznej ścianie umieszczone są tablice upamiętniające ks. Ludwika Zimmermana – proboszcza tutejszej parafii w latach 1867-1887 oraz dwunastu Polaków – mieszkańców Dąbrówki Wielkopolskiej, którzy zginęli w więzieniach i obozach w latach 1939-1945. Obok kościoła, od południowej strony, stoi drewniana dzwonnica z połowy XIX wieku.
Może Ci się spodobać
Dąbrówka Wielkopolska – Pałac
-
Dąbrówka Wielkopolska – Pałac
Pałac stoi w centrum wsi, a patrząc z drogi widać jego odbicie w pobliskim stawie. Zaprojektowany został jako połączenie neorenesansowych stylów niemieckich i angielskich, a powstał w połowie XIX wieku. Charakterystycznymi cechami są cztery wieżyczki na rogach budynku oraz spore ryzality znajdujące się zarówno od frontu, jak i od strony parkowej. Nad wejściem przetrwał herb rodziny von Schwartzenau – budowniczych rezydencji. Pałac na chwilę obecną jest w przyzwoitym stanie, jednak gmina nie ma za bardzo pomysłu co z nim zrobić, bowiem wybudowana została nowa sala, która przejęła jego kulturalne funkcje.
Może Ci się spodobać
Dąbrówka Wielkopolska – Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP
-
Chotków – Dwór obronny
Pierwotny dwór obronny pochodził z XV wieku, jednak w późniejszych okresach był przebudowywany zgodnie z ówczesnymi zasadami (barokowy charakter nadano na początku XVIII wieku). Dwór znajduje się w centrum wsi, naprzeciw drogi prowadzącej na Jelenin, jednak ponieważ jest położony ok. 150 m od ulicy i otoczony zabudowaniami, więc można go z samochodu nie zauważyć. Szczególną cechą chotkowskiego dworu są basteje (przetrwały dwie z czterech), które wraz z fosą i murem nadawały mu niegdyś obronny charakter. Lewa basteja jest zabezpieczona opaskami, ponieważ widać na niej pęknięcia Obecnie, jak większość tego typu obiektów, dwór jest własnością prywatną, a jego stan jest taki, jak widać na zdjęciach – na oko zupełnie przyzwoity, oczywiście…
Może Ci się spodobać
Chotków – Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
-
Chotków – Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
Kościół znajduje się na początku wsi, jadąc od strony Wichowa. Na pierwszy rzut oka jest to to bardzo wiekowa budowla. Dostępne materiały podają koniec XIII wieku jako czas jej powstania. Teren kościoła otoczony jest XV-wiecznym murem, a wejściem jest nieco młodsza wieża bramna. Niestety, z uwagi na zły stan techniczny kościoła i groźbę zawalenia, obecnie prowadzone są prace mające na celu uratowanie tego cennego zabytku. Z tego powodu możliwe jest zobaczenie kościoła wyłącznie z drogi. Po raz drugi przyjechałem tu po sześciu latach – na jesień 2020 roku. Kościół jest udostępniony dla celów sakralnych, został zabezpieczony, choć stan ścian wygląda różnie. Wewnątrz byłem tylko przez chwilę, ponieważ odprawiana była msza…
Może Ci się spodobać
Chotków – Dwór obronny
-
Chlastawa – Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
Drewniany kościół został zbudowany w pierwszej połowie XVII wieku jako świątynia ewangelicka. Odnalezienie go nie sprawia żadnej trudności, bowiem zlokalizowany jest przy głównej drodze prowadzącej przez Chlastawę. Przed kościołem stoi drewniana dzwonnica z końca XVII wieku. W trakcie mojego pobytu przeprowadzane były prace remontowe związane z dachem, więc nie miałem możliwości zobaczenia wnętrza.
-
Chichy – Kościół św. Jana Chrzciciela
Gotycki kościół znajduje się w miarę blisko (ok. 400 m) od drogi nr 12. Charakterystyczną jego cechą jest wysoki, ostro zakończony hełm. Teren świątyni otoczony jest kamiennym murem, a wejściem jest solidna otynkowana brama, nakryta drewnianym dachem. Niestety, podczas mojego pobytu brama była zamknięta, więc nie miałem możliwości ani zobaczenia budowli z bliska, ani tym bardziej zapoznania się z jej wnętrzem. A według dostępnych materiałów warto przyjechać w tym celu jeszcze raz.
Może Ci się spodobać
Chichy – Pałac
-
Chichy – Pałac
Zbudowany w pierwszej połowie XVIII wieku pałac znajduje się w południowej części wsi. Otoczony jest murem, a na jego terenie znajduje się park oraz staw. Do bramy wejściowej trzeba dojechać wąską dróżką wzdłuż muru. Podobnie jak inne tego typy obiekty został po wojnie zagospodarowany przez miejscowy PGR i z czasem zatracał swój pałacowy charakter. Na szczęście znalazła się właścicielka, która aktualnie odnawia budynek, przywracając mu blask. Przy bramie jest informacja, że jest to teren prywatny, więc nie wchodziłem dalej. Obok wejścia znajduje się tablica informująca o przeszłości pałacu.
Może Ci się spodobać
Chichy – Kościół św. Jana Chrzciciela
-
Bojadła – Kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus
Kościół znajduje się obok pałacu Kottwitzów, przez których został ufundowany na początku drugiej połowy XVIII wieku. Jest to budowla szachulcowa, zaprojektowana na planie ośmiokąta. Od strony ulicy dobudowana jest drewniana wieża. Wewnątrz, podobnie jak w innych świątyniach ewangelickich, uwagę zwracają empory. Z zabytkowego wyposażenia zachował się przede wszystkim ołtarz, a także organy oraz widoczne obok ołtarza epitafium. Skromny z zewnątrz kościół, robi wewnątrz bardzo pozytywne wrażenie. Po wejściu z przyjemnością oglądałem zarówno poszczególne jego elementy, jak i całość. Pomyślałem sobie, że to miejsce, które pomaga w skupieniu. Obok kościoła znajduje się parterowa plebania, zbudowana na przełomie XVIII i XIX wieku.
Może Ci się spodobać
Bojadła – Pałac Kottwitzów
-
Bojadła – Pałac Kottwitzów
Pochodzący z pierwszej połowy XVIII wieku pałac znajduje się w centrum wsi, a jego zlokalizowanie ułatwiają dwie kordegardy (budynki dla wart, z charakterystycznymi hełmami zbudowano w stylu barokowym w latach trzydziestych XVIII wieku) stojące obok bramy wjazdowej. Pałac ma kształt litery E, z wysuniętymi skrzydłami oraz dużym ryzalitem. W przeciwieństwie do podobnych budowli, pomimo wieloletnich zaniedbań mury z zewnątrz wciąż wyglądają całkiem dobrze (całkiem dobrze zachował się sporych rozmiarów tympanon oraz portal). Po II wojnie światowej został, jak inne tego typu obiekty, przejęty przez państwo. Obecnie budynek wraz z terenem jest oczywiście własnością prywatną, więc wstęp tam jest zabroniony. Ciekawostką jednak jest to, że przed bramą wejściową jest ogłoszenie z…
Może Ci się spodobać
Bojadła – Kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus
-
Babimost – Dawna synagoga
Znajdująca się przy pl. Powstańców Wlkp. 11 dawna synagoga, której mury pozostały do dziś, powstała około 1880 roku, w wyniku przebudowy wcześniejszej bożnicy. Pierwotnie zawierała tylko część środkową, przykrytą dachem dwuspadowym, a części boczne zostały dobudowane w czasach PRL. Dlaczego nie została zburzona podczas Nocy Kryształowej w 1938 roku, choć Babimost znajdował się w wtedy w granicach Niemiec? Otóż, jak dowiedziałem się z portalu sztetl.org.pl, synagoga służyła miejscowej gminie żydowskiej tylko do 1927 roku, kiedy to została sprzedana ewangelikom, z przeznaczeniem na cele sakralne. Po drugiej wojnie w budynku dawnej synagogi przez wiele lat mieścił się dom kultury, a następnie obiekt miał przeznaczenie handlowe.
-
Borów Wielki – Dwór
Dwór w obecnym kształcie (jako piętrowy budynek z mansardowym dachem) jest pozostałością po przebudowie z końca XIX wieku (pierwsza budowla stanęła w tym miejscu prawdopodobnie ok. 300 lat wcześniej). Po II wojnie światowej, jak wiele podobnych obiektów, został przejęty przez miejscowy PGR i zamieniony na magazyn. Dziś stanowi własność prywatną i jest niestety w opłakanym stanie. Obok dworu znajduje się staw oraz park. W latach swojej świetności całość prezentowała się zapewne bardzo korzystnie. Budynek stoi w pewnej odległości od drogi nr 293 prowadzącej do Nowego Miasteczka (na oko to ok. 150 m), blisko zjazdu z drogi nr 297.
Może Ci się spodobać
Borów Wielki – Krzyże pokutne
Borów Wielki – Pałac
Borów Wielki – Kościół św. Wawrzyńca
-
Borów Wielki – Pałac
Pałac zbudowany około 1800 roku znajduje się obok kościoła – oba obiekty oddziela mur otaczający świątynię. Sporych rozmiarów budowla jest obecnie w rękach prywatnych, jednak jej stan jest daleki od zadowalającego. Obecny właściciel przeprowadza remont, czego widocznym efektem jest nowy dach. Do pierwotnej bryły w drugiej połowie XIX wieku dobudowano kaplicę (widoczną od strony ulicy) i werandę, a także założono park. Po wojnie w dawnym pałacu działał m.in. PGR oraz Ośrodek Szkolenia Traktorzystów, więc zabytkowe wyposażenie niestety nie zachowało się. Poniższe zdjęcia zostały wykonane na przestrzeni niemal siedmiu lat (luty 2014 – październik 2020). Niestety, niewiele dzieje się przy pałacu. Dobrze, że zrobiony jest dach zabezpieczający budynek przed całkowitą ruiną.…
Może Ci się spodobać
Borów Wielki – Krzyże pokutne
Borów Wielki – Kościół św. Wawrzyńca
Borów Wielki – Dwór
-
Borów Wielki – Kościół św. Wawrzyńca
Kościół znajduje się w centrum wsi, przy drodze prowadzącej na Borów Polski. Zawiera elementy pierwotnej budowli, pochodzącej z XIII wieku – prostokątny układ murów, portal oraz ostrołukowe okno na wschodniej ścianie. W późniejszym okresie dobudowane zostały wieża, zakrystia oraz kaplica wzniesiona ku pamięci władających wsią rodów. Na zewnątrz kaplicy znajdują się tablice epitafijne oraz kartusze herbowe. W 2015 roku kościół został odnowiony. W mury kościoła zostały wstawione dwa krzyże pokutne, odkryte podczas remontu elewacji świątyni w 2009 roku, a następnie wyeksponowane. Na krzyżu znajdującym się na ścianie północnej (niewidocznej z drogi) zachowało się wyryte narzędzie zbrodni. Przed kościołem, na ziemi, oglądać można epitafia.
-
Borów Polski – Ruiny zamku
Jadąc do Borowa Polskiego od strony Nowego Miasteczka już z daleka widać ruiny. Po wjechaniu do wioski należy minąć kościół i za chwilę mamy przed sobą pozostałości gotycko-renesansowego zamku. Stoją na terenie niczyim, więc teoretycznie można tam podejść. Teoretycznie, bo trzeba przebić się przez gąszcz roślinności. Najlepsza do tego jest chyba zima, oczywiście bezśnieżna. Pamiętać trzeba także, że nie ma możliwości zaparkowania samochodu, bo droga jest bardzo wąska. W murze jest dziura, która daje dostęp do wnętrza, aczkolwiek na ścianie znajduje się tabliczka zakazująca wstępu. Można jeszcze podejść pod górę i znaleźć się na wysokości pierwszego piętra. Sam zamek ma kształt prostokąta i jest raczej średniowieczną ciekawostką, którą jednak warto…
Może Ci się spodobać
Borów Polski – Kościół św. Klemena
-
Borów Polski – Kościół św. Klemena
Kościółek stoi na wzgórzu przy drodze. Wygląda tajemniczo i musi robić wrażenie, gdy okolicę spowija mgła. Aby dostać się przed tę świątynię należy wjechać do wioski, skręcić w pierwszą dróżkę w lewo, a następnie podejść jeszcze kilkadziesiąt metrów pod górę. Przed nami pojawia się brama, za którą znajduje się pochodzący z początku XV wieku gotycki kościół, zbudowany z kamienia polnego. Teren otoczony jest fragmentami muru. Wokół świątyni niegdyś znajdował się cmentarz, z którego pozostało kilka nagrobków. Do kościoła przybudowane są pochodzące z późniejszego okresu wieża oraz kruchta. Od strony północnej (blisko bramy) znajdują się pozostałości barokowej kaplicy św. Anny. W Muzeum Ziemi Lubuskiej, w dziale Sztuka sakralna Śląska Lubuskiego, zobaczyć…
Może Ci się spodobać
Borów Polski – Ruiny zamku
-
Babimost – Kościół św. Jacka
Niewielki kościółek znajduje się na cmentarzu przy ulicy Wolsztyńskiej. Na pierwszy rzut oka wydaje się zdecydowanie starszy niż jest w rzeczywistości. Wcześniej w tym miejscu stało kilka kościółków, ale wszystkie ulegały zniszczeniu w kolejnych pożarach. Po jednym z nich, w 1832 roku, powstała murowana świątynia. Przechodząc ulicą Wolsztyńską widać przede wszystkim charakterystyczną sygnaturkę.
Może Ci się spodobać
Babimost – Dawny kościół ewangelicki
Babimost – Ratusz i rynek
Babimost – Dawna synagoga
-
Babimost – Dawny kościół ewangelicki
Świątynia powstała w latach 1782-1789, więc jest to jeden z najstarszych babimojskich budynków. Z dostępnych materiałów dowiedziałem się, że po wojnie nie był wykorzystywany. Jeśli jest to prawda, to jego zewnętrzny stan jest całkiem przyzwoity. Opuszczony kościół stoi przy dzisiejszej ulicy Kargowskiej. Wygląd kościoła jest dość charakterystyczny, dzięki oknom (wyżej są okna okrągłe, niżej prostokątne) poprzedzielanym pilastrami oraz cebulastemu hełmowi. Od strony ulicy znajduje się pięć rzędów okien, od strony podwórza – trzy rzędy i dwa puste pola.
Może Ci się spodobać
Babimost – Kościół św. Jacka
Babimost – Ratusz i rynek
Babimost – Kościół św. Wawrzyńca
-
Babimost – Kościół św. Wawrzyńca
Kościół został zbudowany w latach 1730 – 1740 jako bazylika na miejscu wcześniejszej budowli drewnianej, która spłonęła w 1728 roku. Po pożarze z 1832 roku odbudowano dwie wieże w stylu klasycystycznym, które przetrwały do dziś. Obok ołtarza głównego znajdują się dwa ołtarze boczne pochodzące z 1889 roku – ołtarz z XVII-wiecznym obrazem Matki Boskiej „Gospodyni Babimojskiej” (po prawej stronie) oraz ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa (po lewej). We wnętrzu znajdują się także inne XIX-wieczne wyposażenie: ambona, chrzcielnica, ławki, konfesjonały oraz dwa inne ołtarze boczne. Najciekawszym zabytkiem jest jednak poliptyk z 1499 roku pochodzący z warsztatu Mistrza Ołtarza z Gościszowic. Obok kościoła znajduje się pochodząca z drugiej połowy XVIII wieku organistówka,…
Może Ci się spodobać
Babimost – Dawny kościół ewangelicki
Babimost – Ratusz i rynek
Babimost – Kościół św. Jacka
-
Babimost – Ratusz i rynek
Pierwotnie drewniana zabudowa Babimostu nie przetrwała za względu na pożary kilkukrotnie trawiące miasto. Dopiero w latach trzydziestych XIX wieku powstały budynki murowane, spośród których część przetrwała do dziś. Ratusz – piętrowy obiekt, podobnie jak okoliczne budynku mieszkalne – został wtedy wkomponowany we wschodnie skrzydło rynku. Po zniszczeniach wojennych ratusz odbudowany został na początku lat 60-tych. Na ścianie frontowej znajduje się napis „Ziemia Babimojska od wieków polska”. Siedziba Urzędu Miejskiego z wieżą zakończoną cebulastym hełmem oraz wieże znajdującego się na przeciwległym skrzydle kościół św. Wawrzyńca są najbardziej charakterystycznymi budynkami Babimostu. Na rynku znajdują się dwa posągi: św. Wawrzyńca (patrona pobliskiego kościoła) oraz Matki Bożej. Dostępne źródła mówią, że stanęły one w…
Może Ci się spodobać
Babimost – Dawny kościół ewangelicki
Babimost – Dawna synagoga
Babimost – Kościół św. Jacka
-
Zielona Góra – ul. Jedności
Dzisiejsza ulica Jedności znajdowała się bezpośrednio za murami obronnymi. Obecnie budynki z początkowymi numerami nieparzystymi stoją na fundamentach dawnych umocnień. Dalsza jej część była niegdyś drogą wyjazdową prowadzącą do Berlina, dlatego nazywała się Berlinerstrasse. Po wojnie była to ulica Jedności Robotniczej, a na początku lat 90-tych drugi człon zniknął z jej nazwy. Do ważnych obiektów należy dawny zajazd pocztowy, pełniący dziś rolę hotelu i restauracji, a także były Polmos, czyli dawna Wytwórnia Koniaków Alberta Buchholza. Zajazd pocztowy W piwnicach dawnego zajazdu pocztowego znajduje się aktualnie bardzo klimatyczny lokal gastronomiczny.
Może Ci się spodobać
Zielona Góra – Ratusz
Zielona Góra – ul. Pod Filarami
Zielona Góra – Konkatedra św. Jadwigi
-
Zielona Góra – Bachusiki
Skoro Zielona Góra nazywana jest Winnym Grodem, a na początku września rządy w mieście przejmuje Bachus, to wzorem wrocławskich krasnali pojawił się pomysł, aby także tutaj swoje miejsce znalazły skrzaty nawiązujące do lokalnych tradycji, czyli bachusiki. Pierwsze pojawiły się w drugiej połowie 2010 roku i od tego czasu regularnie zaczęły dołączać nowe. Jedne stoją w charakterystycznych miejscach miasta, inne przy siedzibach swoich fundatorów. Początkowo obecne były na starówce, jednak z upływem czasu zaczęły opanowywać także inne rejony miasta. Obecnie jest ich już ponad trzydzieści i zapewne pojawią się nowe.
Może Ci się spodobać
Świdnica – OSiR Bunkier
Zielona Góra – Mini ZOO Bajkowa Zagroda
Zielona Góra – Dzika Ochla
-
Nowa Sól – ul. Piłsudskiego
Przed wybudowaniem obwodnicy była to część drogi krajowej od strony wjazdu z Zielonej Góry, przechodząca dalej w ulicę Wrocławską. Jako główna ulica Nowej Soli była atrakcyjnym miejscem dla budowania domów zamożniejszych mieszkańców. Dziś ich dawne wille są siedzibami m.in. Prokuratury Rejonowej (zbudowana w 1853 roku, należąca do Friedricha Wilhelma von Krause – właściciela huty żelaza), Sądu Rejonowego (dawna pensja żeńska), BGŻ (zbudowana w 1845 roku, należąca do Adolfa Thedora Jaetze – mistrza budowlanego i ciesielskiego) czy pochodząca z końca XIX wieku kamienica, czyli dzisiejsza siedziba jednego z nowosolskich adwokatów.
-
Nowa Sól – Browary
Myśląc o browarze skojarzyć można natychmiast budynek z czerwonej cegły, stojący przy ul. Wrocławskiej, naprzeciw parku i dawnej fabryki nici. W dostępnej literaturze można jednak znaleźć informacje o trzech zakładach warzących piwo w XIX-wiecznej Nowej Soli. Najmniejszy z nich został zamknięty w 1910 roku i nie ma dziś po nim śladu. Dwa pozostałe przetrwały wojnę. Ostatecznie warzenie piwa zakończyło się w 1997 roku, a wiązało się z trudnościami ekonomicznymi oraz powodzią, w wyniku której zalane zostały piwnice browaru należącego do Browarów Zachodnich LUBUSZ S.A. Ten właśnie zakład był najmłodszy, a jednocześnie najbardziej znanym spośród nowosolskich browarów. Na budynku widnieje rok 1916, ale zakład powstał trzydzieści sześć lat wcześniej. Po wojnie…
Może Ci się spodobać
Nowa Sól – Kościół św. Barbary
Nowa Sól – Most podnoszony
Nowa Sól – Kościół św. Antoniego
-
Nowa Sól – Kościół św. Barbary
Niewielki kościółek zbudowano w 1900 roku na potrzeby parafii Ewangelicko-Luterańskiej. Świątynia w stylu neogotyku angielskiego, znajdująca się przy dzisiejszej ul. św. Jadwigi, po wojnie została przejęta przez ojców Kapucynów i do dziś do nich należy jako kościół filialny parafii św. Antoniego. Dzięki temu zapewne uniknęła losu podobnych kaplic, które zostały przekształcone w obiekty użytku publicznego. Kościół pomimo swojej zewnętrznej prostoty ma jednak sporo elementów dekoracyjnych, takich jak wimperga, pilastry czy wieżyczki. Wnętrze jest raczej skromne. Z wyposażenia zachował się chór, schody oraz prospekt organowy.
Może Ci się spodobać
Nowa Sól – ul. Piłsudskiego
Nowa Sól – Park Krasnala
Nowa Sól – Most podnoszony
-
Nowa Sól – Kościół św. Antoniego
Charakterystyczny budynek z czerwonej cegły, stojący w centrum miasta przy głównej ulicy, z przypominającą nieco latarnię wieżą od zachodniej strony. Kościół zbudowano w latach 1835-39 w stylu neoromańskim. Pierwotnie była to oczywiście świątynia ewangelicka. Nieco później przy kościele powstały klasztor Joannitów (1848), szkoła ewangelicka (1861) oraz sierociniec. Po wojnie kościół został przejęty przez ojców Kapucynów i należy do zakonu do dziś. W parafii tej od 1979 roku do śmierci (20 czerwca 2013) pracował o. Medard, którego imieniem nazwano znajdujące się przy kościele rondo.
-
Bytom Odrzański – Ratusz i rynek
Bytomski rynek różni się od innych tego typu miejsc w regionie. Przede wszystkim plac w środku jest pusty, bo ratusz jest jednym z elementów północno-zachodniego skrzydła. Poza tym mamy tu renesansowe budynki, spośród których wyróżniają się Hotel pod Złotym Lwem oraz oczywiście ratusz. Ratusz powstał na początku XVII wieku, jednak został zniszczony w wyniku pożaru, a następnie odbudowany w 1697 roku. Z pierwotnej budowli zachowała się część murów oraz efektowny portal. Innym z charakterystycznych elementów jest herb miasta znajdujący się na ścianie szczytowej. W 2021 roku, wracając z weekendowego wyjazdu przyjechaliśmy z Żoną do Bytomia Odrzańskiego i przespacerowaliśmy się po przedpołudniowym, opustoszałym rynku. Tutejsze kolorowe kamieniczki są ładnie odnowione, dzięki…
-
Bytom Odrzański – Kościół Ewangelicki
Świątynia została zbudowana w latach 1744-46 na murach zniszczonego podczas pożaru gimnazjum Georga Schönaicha. Stamtąd też pochodzi renesansowy portal, nad którym znajdują się herb znany z zamku w Siedlisku. Ozdobny portal wyróżnia się na tle dość surowej całości. W latach 1859-61 zbudowana została wieża, połączona z kościołem arkadowym przejściem. Po budynku widać, że przez wiele lat był nieużytkowany. Odwiedzałem Bytom Odrzański we wrześniu 2020 roku. Trwał remont dawnego kościoła ewangelickiego. Nie można było zbyt wiele zobaczyć, bo teren był ogrodzony, ale niewątpliwie odnowiony budynek wyglądał bardzo interesująco.
-
Bytom Odrzański – Kościół św. Hieronima
Kościół powstał w XIV wiek, jednak nie była to pierwsza świątynia w mieście (wcześniej istniał kościół św. Stefana). Dzięki nieotynkowanym fragmentom dokładnie widać, że zbudowany jest z kamienia polnego i cegły. W XV wieku dobudowano wieżę, która w późniejszym czasie została podwyższona. Ciekawymi elementami narożników w przyziemiu wieży są krzyże pokutne wkomponowane w mur. Wyryte są na nich narzędzia zbrodni. W północno-wschodniej ścianie umieszczona jest płyta przedstawiająca postać szlachcianki.
-
Wilkanowo – Wieża Bismarcka
Jak można przeczytać na tablicy stojącej obok wieży, stanęła ona na Kosowej Górze, a prace zakończono 23 sierpnia 1902 roku. Jej budowa trwała niespełna pięć miesięcy. Podobnie jak 239 innych wież na świecie, powstała na cześć Otto von Bismarcka. Obecnie wieża należy do Lasów Państwowych i jest wykorzystywana jako dostrzegalnia przeciwpożarowa. Z tego powodu obowiązuje zakaz wstępu. Mimo to zielonogórzanie urządzają sobie tak spacery, bo obiekt stoi na ścieżce edukacyjnej. Na wejściem znajduje się obecnie logo Lasów Państwowych. Kiedyś był tak herb i medalion Otto von Bismarcka. Wejście jest elementem dobudówki pełniącej rolę wiatrochronu. Przez długi czas w centralnej części wsi stała drewniana miniatura wieży, ale niestety nie wytrzymała jednej…
Może Ci się spodobać
Wilkanowo – Głaz upamiętniający meteoryt Wilkanówko
-
Nowa Sól – Dzielnica Braci Morawskich
Bracia Morawscy, czyli wspólnota ewangelicka wywodząca się ze spadkobierców hustyzymu, otrzymali w 1743 roku pozwolenie od króla pruskiego Fryderyka II na osiedlenie się w nowym mieście, jakim wówczas była Nowa Sól i wolne praktykowanie religii. Osiedle, które powstało przy dzisiejszych ulicach Wróblewskiego, Muzealnej oraz Wrocławskiej, zostało zniszczone podczas wojny siedmioletniej, ale po zakończeniu działań wojennych odbudowano je. Na dzisiejszej ul. Wróblewskiego powstała świątynia Braci Morawskich, zamieniona po wojnie na salę gimnastyczną, a na ul. Muzealnej stoją najokazalsze wille – Alfreda Gruschwitza (obecnie Muzeum Miejskie) oraz willa Garve (po wojnie zajęta na siedzibę PZPR). Przedstawiciele Braci wnieśli ogromny wkład w rozwój miasta – Johann Dawid Gruschwitz w 1816 roku założył fabrykę nici…
Może Ci się spodobać
Nowa Sól – ul. Piłsudskiego
Nowa Sól – Kościół św. Michała Archanioła
Nowa Sól – Ratusz solny
-
Nowa Sól – Muzeum Miejskie
Nowosolskie muzeum mieści się, a jakże, przy ulicy Muzealnej, w jednej z willi będących pozostałością po dzielnicy Braci Morawskich. Do stałych ekspozycji należą: Nowa Sól – powstanie miasta (m.in. makiety dawnego miasta, zdjęcia, grafiki) przyroda doliny Odry (zwierzęta i ptactwo zamieszkujące pobliskie tereny), militaria (broń oraz mundury wojskowa, a także makieta zamku w Siedlisku), wnętrza mieszczańskie, historia wynalazków.
-
Racula – Kościół św. Mikołaja
Kościół pochodzi z XIV wieku. Zbudowany został z kamienia polnego oraz cegły. Racula była jedną z pierwszych miejscowości, w których mieszkańcy przeszli na protestantyzm i z tego powodu świątynia w latach 1525-1654 należała do ewangelików. W XVIII wieku przeprowadzony został remont, w trakcie którego zamurowano gotyckie okna oraz portal. Okna zostały odkryte dopiero podczas renowacji w 2006 roku. W XVIII wieku obok kościoła stanęła wysoka drewniana dzwonnica przykryta dachem namiotowym.
-
Niwiska – Ruiny kościoła protestanckiego
Od kościoła Matki Bożej Różańcowej wystarczy przejść na drugą stronę drogi prowadzącej na Kożuchów, aby dotrzeć do schowanej za krzakami ruiny kościoła protestanckiego. Świątynia została zbudowana na planie krzyża w XVIII wieku jako budowla szachulcowa. W XIX wieku została przebudowana w stylu klasycystycznym. Jeszcze w latach 60-tych XX wieku pełniła funkcje sakralne jako kościół katolicki. Zaczęła popadać w ruinę po przeniesieniu parafii do pobliskiego XIII-wiecznego kościoła. Dziś stoją wyłącznie ściany i czekają na zawalenie. Trudno uwierzyć, żeby jedynym powodem takiej degradacji był czas. To jeden z pomników ludzkiej głupoty.
-
Niwiska – Kościół Matki Bożej Różańcowej
Kościół pochodzi z drugiej połowy XIII wieku. Zbudowany jest z kamienia polnego oraz rudy darniowej, otoczony kamiennym murem wraz z bramą. Znajduje się przy skrzyżowaniu dróg prowadzących przez Niwiska. Jego charakterystycznym elementem jest wieża przykryta wysokim spiczastym hełmem z 1766 roku. Obecnie jest to kościół filialny parafii pw. Wniebowstąpienia Pańskiego w Drągowinie.
-
Mirocin Dolny – Kościół Wniebowzięcia NMP
Kościół został zbudowany z kamienia polnego i rudy darniowej w drugiej połowie XIII wieku. Jadąc od od strony Kożuchowa należy skręcić w prawo przed skrzyżowaniem w piaskową drogę. Jest to niska jednonawowa świątynia otoczona kamiennym murem i mimo iż stoi blisko drogi można ją przeoczyć. Według dostępnych źródeł kościół niewiele zmienił się od czasów swojego powstania, jednak wewnątrz nie zachowało się zabytkowe wyposażenie. Od 1950 roku znów służy do celów sakralnych po okresie niemal pół wieku, gdy stał nieużywany.
-
Łagów – Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego
Kościół zwraca uwagę swoim kształtem, różnym od innych świątyń w okolicy. Zbudowany został w 1698 roku na planie kwadratu przechodzącego w kopułę opartą na ośmioboku. Nad wejściem od strony ulicy wmurowana jest tablica erekcyjna, nad którą umieszczono kartusz. Pierwotnie był to kościół protestancki, a w 1946 roku został przejęty przez katolików. Obecnie jest to kościół filialny parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Leśniowie Wielkim. Na terenie przykościelnym znajduje się płyta nagrobna, zapewne z dawnego cmentarza.
-
Leśniów Wielki – Wiatrak-koźlak
Odnowiony wiatrak stoi na wzgórzu na obrzeżach wsi. Pochodzi z początku XIX wieku. Zbudowany jest na konstrukcji słupowej. Dzięki pionowej osi wiatrak można było obracać, do czego służyła długi „wystający” drewniany element. Wiatrak jest zamknięty, ale można wejść „pod” niego.
Może Ci się spodobać
Leśniów Wielki – Kościół Wniebowzięcia NMP
-
Leśniów Wielki – Kościół Wniebowzięcia NMP
Kościół zbudowany z kamienia polnego i cegły powstał w XIV wieku. Jest to niewielka jednonawowa świątynia z częściowo drewnianą, zakończoną hełmem z charakterystyczną cebulą, otoczona ceglano-kamiennym murem. We wnętrzu zachowało się całkiem sporo interesujących elementów wyposażenia. Na terenie wokół kościoła znajduje się kaplica grobowa z 1714 roku (data widnieje nad wejściem), a także płyty nagrobne i nagrobne z dawnego przykościelnego cmentarza. Wnętrze Po wejściu uwagę zwraca przede wszystkim barokowy ołtarz z połowy XVIII wieku z obrazami Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz Marii Magdaleny oraz pochodząca z tego samego okresu ambona. Kiedy podejdzie się bliżej prezbiterium na bocznej ścianie zobaczyć można gotycki tryptyk z 1516 roku, znajdującą się przy wejściu do…
-
Drzonów – Pałac
Pałac w stylu klasycystycznym wraz z przylegającym do niego parkiem pochodzi z XIX wieku. Łatwo go zlokalizować, bo znajduje się przy głównej drodze przebiegającej przez Drzonów. Po wojnie była tu m.in. szkoła oraz Gminna Spółdzielnia. W latach 70-tych budynek przekazano Muzeum Ziemi Lubuskiej. Został on wyremontowany (stan sprzed remontu widoczny jest na zdjęciach na stronie muzeum), a wnętrza dostosowano do potrzeb prezentacji ekspozycji. W parku urządzono wystawę plenerową.
Może Ci się spodobać
Drzonów – Lubuskie Muzeum Wojskowe
-
Drzonów – Lubuskie Muzeum Wojskowe
Muzeum rozpoczęło swoją działalność w zaadoptowanym do tego celu drzonowskim pałacu pod koniec lat 70-tych jako jednostka podległa Muzeum Ziemi Lubuskiej. Od 8 maja 1985 roku działa na własny rachunek, a data – przeddzień ówczesnego Dnia Zwycięstwa – na pewno nie była przypadkowa. Obecnie ekspozycje dostępne są we wnętrzach pałacu (wystawy: Broń dawna, Gabinet myśliwski, Żołnierz polski 1914-1945, Żołnierz polski po 1945 roku), w pawilonie oraz przede wszystkim w plenerze, gdzie znajduje się m.in. bogata kolekcja sprzętu ciężkiego oraz lotnictwa.
Może Ci się spodobać
Drzonów – Pałac
-
Broniszów – Dawny szpital
Budynek powstały na planie podłużnego prostokąta pochodzi z 1765 roku. Jego charakterystyczną cechą jest ozdabiająca ryzalit płaskorzeźba przedstawiająca Trójcę Świętą, pod którą znajduje się herb rodziny von Skronsky – fundatorów szpitala. Obiekt znajduje się przy głównej drodze Broniszowa, niemal naprzeciw zabytkowej bramy kościoła św. Anny. Sądząc po firankach, północna część budynku jest obecnie zamieszkała. W 2015 budynek został odnowiony. Zamiast szarego tynku jest obecnie biały, a ryzalit „wzbogacił się” o dwie figury znajdujące się po obu stronach płaskorzeźby.
-
Broniszów – Dawna plebania
Plebania pochodzi z początku XVII wieku, czyli okresu powstania kościoła św. Anny i podobnie jak on, została ufundowana przez rodzinę von Kottwitz. Jest to budynek wzniesiony na planie prostokąta. Obecnie stanowi własność prywatną.
-
Broniszów – Pałac
Pałac stoi przy głównej drodze przebiegającej przez Broniszów. Patrząc na budowlę od strony ulicy trudno oprzeć się wrażeniu, że jest to budowla obronna. Tymczasem baszta wraz z murem zamykającym kształt litery L od południowo-zachodniej strony jest najmłodszym elementem, dobudowanym dopiero w XIX wieku. Sam pałac powstał w wyniku przebudowy wcześniejszego renesansowego dworu obronnego, a jeszcze wcześniej, bo w XIII wieku, znajdował się tu niewielki zamek. Pałac jest wart zobaczenia wraz ze swoim otoczeniem, czyli ponad 200-letnim parkiem oraz stawem znajdującym się od wschodniej strony. Na murach można zobaczyć fragment odnowionej dekoracji sgraffitowej oraz stiukowej. Na wieży widoczny jest łaciński napis oraz rok 1606, czyli okres powstania Wielu mieszkańców regionu nie…
Może Ci się spodobać
Broniszów – Kościół św. Anny
Broniszów – Dawna plebania
Broniszów – Dawny szpital
-
Broniszów – Kościół św. Anny
Początki obecnego kościoła sięgają początków XVII wieku, jednak wskutek pożaru świątynia spłonęła. Odbudowano ją w latach 1691-95. O tym, że świątynia w tym miejscu stała wcześniej świadczy otaczający teren kamienny mur wraz z bramą z XV wieku, pełniącą także funkcję dzwonnicy. Brama została przebudowana podczas budowy nowego kościoła w 1605 roku. Przy murze znajdują się dwie figury: św. Jan Nepomucen oraz św. Antoni Padewski. Obecna budowla zwraca uwagę szczególnie wysoką wieżą. Wewnątrz posiada interesujące wyposażenie – tak przynajmniej można przeczytać, bo póki co nie udało mi się tam wejść, a jedyne zdjęcie przedstawiające fragment ołtarza zrobiłem z kruchty.
-
Krosno Odrzańskie – Most
Obecny most na Odrze powstał w 1905 roku. Ma 146 metrów długości. Jest elementem drogi krajowej nr 29. Zbudowany został w zielonogórskich zakładach Beuchelta.
-
Krosno Odrzańskie – Kościół św. Andrzeja Apostoła
Na prawym brzegu Odry wyróżnia się jasny kościół ze strzelistą wieżą. Świątynia zbudowana w stylu neogotyckim powstała w 1887 roku. Uwagę zwraca ośmiokątna absyda, w której każda część zakończona jest wieżyczką. Obecnie jest to kościół filialny parafii św. Jadwigi Śląskiej.
-
Krosno Odrzańskie – Zabytkowe budynki mieszkalne
Z krośnieńskiego rynku nie zostało niestety nic, a jedyną pamiątką po nim jest wyłożony kostką plac przed kościołem św. Jadwigi Śląskiej, przez który prowadzi główna droga miasta. Na przedwojennych zdjęciach widać, że budynki wschodniego skrzydła rynku niemal zlewały się z kościołem, przez co zrobienie zdjęcia świątyni od strony wieży było niemożliwe. Dziś lewobrzeżna stara zabudowa pozostała tylko w okolicach kościoła farnego, szczególnie na ulicach Walki Młodych i Pocztowej.
-
Krosno Odrzańskie – Mury obronne
Miejskie obwarowania pozostały w, można rzec, szczątkowej formie, bo zachował się jedynie fragment. Z biegiem czasu mury obronne straciły swoje znaczenie, więc przestały być potrzebne. W XIX wieku nastąpiła ostateczna rozbiórka, a do dziś pozostała niewielka część z czatownią, będąca obecnie murem ograniczającym… dworzec PKS.
-
Krosno Odrzańskie – Kościół św. Jadwigi Śląskiej
Jest to jeden z największych kościołów w regionie zielonogórskim, świadczący niewątpliwie o historycznym znaczeniu Krosna Odrzańskiego. Podobnie jak inne średniowieczne obiekty znajduje się na lewym brzegu Odry, zaraz obok dworca PKS. Zresztą wysoką wieżę widać z daleka. Początki świątyni sięgają połowy XIII wieku. Na początku XVIII wieku nastąpiła przebudowa w style barokowym, w trakcie której trzynawowa bazylika otrzymała transept. W 1886 roku wieża otrzymała nowy hełm, bez którego trudno sobie dziś wyobrazić kościół. Wnętrze Wewnątrz uwagę zwraca na pewno sklepienie kościoła. Z zabytkowego wyposażenia zachował się barokowy ołtarz.
-
Krosno Odrzańskie – Zamek Piastowski
Aby dotrzeć do zamku należy skręcić za dworcem PKS w prawo (jadąc od strony Zielonej Góry). Obecnie jest on w stanie ruiny, za wyjątkiem odnowionego budynku bramnego oraz części wschodniego skrzydła. Pierwotna budowla powstała na początku XIII wieku. Jej pozostałością są kamienne elementy widoczne w skrzydłach południowym oraz zachodnim. Obecny kształt zamku bierze swój początek w XIV i XV wieku, kiedy był on własnością książąt głogowskich. W XVII wieku przejęli go Szwedzi, tworząc na jego bazie twierdzę. Zamek został spalony przez Armię Czerwoną w 1945 roku. Miejscowi społecznicy odgruzowali zamek, a w odbudowanych częściach otwarto muzeum – m.in. sala rycerska, kuchnia zamkowa, piwnica winiarska. Odbudowane wnętrza
-
Dąbie – Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Potężna wieża kościoła widoczna jest z odległości ponad 2 km, gdy jedziemy do Dąbia od strony Zielonej Góry. Świątynia, zbudowana z kamienia polnego i rudy darniowej, zdecydowanie wygląda na budowlę gotycką i tak jest w rzeczywistości, bo kościół został zbudowany w XIII wieku. Spore wrażenie robią bardzo grube mury. Widać to dobrze w wejściu znajdującym się w wieży. z Wewnątrz niestety nie zachowało się właściwie nic z zabytkowego wyposażenia. Dawniej wokół kościoła by cmentarz, a z fragmentów dawnych nagrobków zrobiono mur służący jako podstawa dla betonowego płotu.
-
Zatonie – Browar i gospoda Wilhelma Brüssela
Zaraz za ruinami kościoła św. Jana można zobaczyć budynek z czerwonej cegły z charakterystycznym kominem, na którym ulokowane jest bocianie gniazdo. Tutaj właśnie do 1945 roku znajdował się browar założony przez Wilhelma Brüssela prawdopodobnie w 1875 roku, a następnie przejęty przez jego synów. Piwo służy oczywiście do picia, więc nie dziwi, że przy miejscu, w którym było warzone zbudowana została gospoda. Po II wojnie światowej nie wznowiono już produkcji piwa. Dziś w tym miejscu jest po prostu budynek należący do jednego z gospodarstw. Po browarze, poza samymi murami, nie zachowały się żadne pamiątki.
Może Ci się spodobać
Zatonie – Kościół Matki Bożej Częstochowskiej
Zatonie – Park książęcy
Zatonie – Pałac
-
Zatonie – Kościół Matki Bożej Częstochowskiej
Kościół ewangelicki znajduje się od strony wjazdu z Kożuchowa Zbudowany został w 1756 roku. Pierwotnie był to budynek szachulcowy, jednak przemurowany został w latach 80-tych XIX wieku, a kilkanaście lat wcześniej dobudowano do niego murowaną wieżę. Po przeciwnej stronie dobudowano zakrystię. Wewnątrz uwagę zwraca stojący jakby samotnie barokowy ołtarz w dość surowym otoczeniu. Może to trochę dziwić, ale jest tu całkiem sporo z pierwotnego wyposażenia, m.in. chrzcielnica (z datą 1795), ławki, konfesjonały i dwa świeczniki.
-
Zatonie – Ruiny kościoła św. Jana
Naprzeciw wjazdu na teren pałac stoją ruiny niewielkiego jednonawowego kościoła zbudowanego z polnego i rudy darniowej. XIV-wieczna katolicka świątynia spaliła się w XIX wieku i nie została już odbudowana. Dziś mury porośnięte bluszczem wyglądają bardzo ciekawie. Można oczywiście wejść w ich środek przez niewielki otwór po drzwiach. Przy murach można zobaczyć kilka pozostałych płyt nagrobnych z przykościelnego cmentarza.
-
Zatonie – Pałac
Pierwotnie stał w tym miejscu barokowy dwór zbudowany w latach 1685-1689. Właścicieli posiadłości było wielu, jednak obecny pałac najbardziej jest kojarzony z Dorotą de Talleyrand-Périgord (herb Talleyrandów pozostał w attyce). Księżna, choć mieszkała tu tylko cztery lata, zmieniła dwór w klasycystyczny pałac, założyła park oraz poleciła wznieść oranżerię i cieplarnię. Gościła w Zatoniu m.in. cara Mikołaja I, kompozytora Franciszka Liszta oraz pisarza Wiktora Hugo. Niestety, pałac został spalony przez Armię Czerwoną w 1945 roku i dziś ma status trwałej ruiny, stanowiąc plener dla wielu sesji zdjęciowych. W 2018 roku przeprowadzone zostały prace mające na celu uporządkowanie terenu, udostępnienie pałacu do zwiedzania jako trwałej ruiny oraz przywrócenie okolicy jej parkowego charakteru.…
-
Studzieniec – Dwór
Przejeżdżając przez Studzieniec od strony Zielonej Góry, jakieś 350 metrów po minięciu zjazdu na Lubieszów po prawej stronie pojawia się coś w rodzaju niewielkiego mostu. To jest wjazd do dawnego dworu wybudowanego w 1786 roku. Dziś ten niewątpliwie piękny budynek jest niestety kompletną ruiną, choć przetrwał II wojnę światową i był użytkowany do końca lat 60-tych. Jego pozostałości wciąż przeglądają się w fosie, co nadaje całości bardzo malowniczy charakter. Wokół znajdują się jeszcze budynki gospodarcze należące do dawnego dworu. Park powoduje, że latem budynku zupełnie nie widać z drogi.
-
Studzieniec – Kościół św. Wawrzyńca
Jadąc drogą nr 283 wjeżdżamy do Studzieńca. Aby dojechać do kościoła należy skręcić na Lubieszów. Po przejechaniu 200 metrów pojawia się kościół zbudowany z kamienia polnego i rudy darniowej, przy którym stoi drewniana dzwonnica. Teren otoczony jest niewysokim kamiennym murem. Świątynia, choć niewielka, robi wrażenie, bo już na pierwszy rzut oka widać, że mamy styczność z budowlą bardzo starą. I rzeczywiście tak jest, bo najstarsze części świątyni pochodzą z XIII wieku, a rozbudowana została w wieku XIV. Obok zachodniej ściany stoi drewniana dzwonnica pochodząca z 1735 roku, a na wschodniej ścianie, czyli od strony prezbiterium, umieszczone są trzy płyty nagrobne pochodzące z XVI wieku. Wnętrze Wewnątrz zachował się XVIII-wieczny barokowy…
-
Kożuchów – Rynek
Miasto zachowało średniowieczny układ ulic, jednak ze względu na liczne pożary kamienice są sporo młodsze, ale stoją na wcześniej wyznaczonych parcelach. Na pierwszy rzut oka budynki okalające ratusz nie prezentują się może jakoś specjalnie okazale (szczególnie nijak tu nie pasująca architektura powojenna), ale warto zwrócić uwagę chociażby na kamienne portale. Przy ul. Klasztornej, wychodzącej z rynku w kierunku zamku, stoi fasada domu często widoczna na zdjęciach z figurami świętych Piotra i Pawła.
-
Kożuchów – Mury obronne
Przejeżdżając przez Kożuchów nie da się nie zauważyć najlepiej w regionie zachowanych obwarowań. Mury budowane z kamienia polnego powstały pod koniec XIII wieku. Dziś jeszcze można oglądać siedem czatowni (pierwotnie było ich dwanaście), basztę Bramy Krośnieńskiej (żadna z trzech bram nie przetrwała) oraz fosę, w której odbywają się turnieje rycerskie. System obronny wzmocniono w XV i XVI wieku budując drugi pierścień murów z bastejami.
Może Ci się spodobać
Kożuchów – Rynek
Kożuchów – Zamek (Klasztor Karmelitów)
Kożuchów – Lapidarium rzeźby nagrobnej
-
Kożuchów – Kościół Łaski
Świątynia na planie krzyża greckiego została zbudowana w latach 1709-1710 jako budowla szachulcowa, na mocy układu między królem szwedzkim Karolem XII i cesarzem Józefem I Habsburgiem (ugoda altransztadzka nakazywała zwrot ewangelikom 121 kościołów, zezwalała na powstanie kolejnych sześciu nazywanych „kościołami łaski” oraz zapewniała im wolność wyznania). Obiekt powstał poza murami miejskimi. Wieżę (bliźniaczo podobną do wieży zielonogórskiego kościoła Matki Bożej Częstochowskiej) zbudowano w 1826 roku, a w ciągu kolejnych 33 lat kościół przemurowano. Po wojnie służył jeszcze do celów religijnych, a następnie został zamieniony na magazyn zbożowy. Obecnie trudno już mówić o kościele, bo na miejscu pozostała wyłącznie wieża, jako że świątynia została rozebrana w 1973 roku. Plac do dziś…
-
Kożuchów – Ratusz
Ratusz, podobnie jak inne budynki, był wielokrotnie niszczony przez pożary. Dzisiejszy wygląd zapoczątkowała odbudowa z końca XV wieku, gdy wzniesiono piętrowy budynek z wieżą od strony zachodniej. W połowie XIX wieku przeprowadzono prace zmieniające siedzibę władz samorządowych w neoklasycystyczną budowlę, którą można zobaczyć na przedwojennych zdjęciach. W 1945 roku ratusz został spalony i patrząc dziś na ten budynek (efekt prac z lat 60-tych) trudno oprzeć się wrażeniu, że ten komunistyczny eklektyzm wygląda co najmniej dziwnie. Od północy mamy pochyloną i wypukłą gotycką ścianę – pozostałość po XV-wiecznym ratuszu (przed wojną była to ściana wewnętrzna), od wschodu efekt XIX-wiecznej przebudowy, czyli neoklasycystyczna część z charakterystycznymi oknami, natomiast południowa strona jest jednym…
Może Ci się spodobać
Kożuchów – Mury obronne
Kożuchów – Rynek
Kożuchów – Zamek (Klasztor Karmelitów)
-
Kożuchów – Kościół Matki Bożej Gromnicznej
Kościół, jak cała starówka, zbudowany jest na wzgórzu, co najlepiej widać, wjeżdżając do Kożuchowa od strony Zielonej Góry. Znajduje się w północno-zachodnim rogu rynku. Jest to ceglana świątynia trójnawowa, choć zachowały się jeszcze pozostałości wcześniejszej budowli, pochodzącej z połowy XIII wieku, zbudowanej z kamienia polnego. Dzisiejszy kształt i wygląd, to efekt wielokrotnego odbudowywania po kolejnych pożarach, trawiących ten kościół. Charakterystyczna wysoka wieża widoczna jest z daleka i wraz z wieżą zamkową jest podstawowym elementem panoramy miasta. Widok z zewnątrz Epitafia Południowa ściana kościoła pokryta jest wieloma epitafiami i płytami nagrobnymi pochodzącymi z przykościelnego cmentarza. Wnętrze Wewnątrz dominuje wystrój barokowy, co w dużej mierze jest efektem pożaru z 1637 roku, gdy…
-
Siedlisko – Mauzoleum Wandy von Schönaich
Obok zamku znajduje się mauzoleum zmarłej w 1907 roku Wandy von Schönaich. Budynek ma charakterystyczny, bogato zdobiony hełm. Obiekt stoi tyłem do drogi, a front jest widoczny od strony podwórza posesji.
Może Ci się spodobać
Siedlisko – Zamek Schönaichów
Siedlisko – Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
-
Otyń – Spichlerz
Sporych rozmiarów późnobarokowy budynek jest częścią zabudowań folwarcznych. Znajduje się przy ul. Lipowej, czyli przy drodze prowadzącej na Bobrowniki. Obiekt powstał w 1754 roku. Wejście ozdobione jest obramieniem z piaskowca, środkowa część frontowej ściany zawiera delikatne detale architektoniczne.
Może Ci się spodobać
Otyń – Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego
Otyń – Zamek (Klasztor Jezuitów)
Otyń – Ratusz
-
Otyń – Zamek (Klasztor Jezuitów)
Zamek zbudowany został w XV wieku, a potem był kilkakrotnie przebudowywany. Najpierw na początku XVI wieku zmieniono jego wygląd w duchu renesansu, a następnie Jezuici dostosowali go do potrzeb klasztoru, odbudowując po pożarze z 1702 roku jako piętrową budowlę czteroskrzydłową z dużą kaplicą. Po kasacie zakonu zamek został zamieniony w rezydencję magnacką, która przetrwała wojnę. Budynek, jak wiele podobnych, został oddany dla miejscowego PGR-u i spalił się w 1946 roku. Kolejny pożar w latach 50-tych dopełnił dzieła zniszczenia. Dziś jest to niestety kompletne ruina należąca do prywatnego właściciela. Zamku, choć jest położony w centrum wsi, można nie zauważyć, bo dość skutecznie zasłania go założony przez zakonników park. Jedynie kaplica jest…
-
Otyń – Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego
Świątynia w Otyniu powstała w pierwszej połowie XIV w. i na bazie tych murów zaprojektowano nowy kościół w latach 1585-87 (wieżę dobudowano po niemal 90 latach). Jego kształt był podobny do obecnej budowli, jednak budynek, podobnie jak całe miasto, spłonął w 1702 roku. Korpus odbudowano po dwóch latach, a wieżę w 1781 roku. Ten kościół przetrwał do dziś, jednak 8 oraz 9 sierpnia 2012 roku zawaliła się wieża. Kościół jest Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju ze względu na drewnianą XV-wieczną figurkę Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Figurkę w czasie potopu szwedzkiego Jezuici przenieśli z Klenicy do kaplicy zamkowej.
-
Otyń – Rynek
Plac w kształcie kwadratu jest centralnym miejscem miasteczka. Stojący pośrodku ratusz otaczają jednopiętrowe budynki, których historia jest zbieżna z jego dziejami. Odnowione XIX-wieczne kamieniczki prezentują się ciekawie, a całość, choć niby taka zwyczajna, ma swój niewątpliwy urok. Wewnętrzna część brukowanych jednokierunkowych uliczek jest dziś miejscem parkingowych, a przedłużenia tychże uliczek prowadzą w kierunku zamku, kościoła, Zielonej Góry oraz Nowej Soli.
Może Ci się spodobać
Otyń – Ratusz
Otyń – Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego
Otyń – Zamek (Klasztor Jezuitów)
-
Ochla – Muzeum Etnograficzne
Formalnie skansen powstał w 1982, choć wcześniej na tym terenie działał Zielonogórski Park Etnograficzny, a Chałupę z Potrzebowa pochodząca z 1675 roku – najstarszy i jeden z najważniejszych zabytków dzisiejszego muzeum, pozyskano w 1973 roku. Obecnie w skansenie można zobaczyć ponad 60 różnego rodzaju obiektów pochodzących z okolic Zielonej Góry oraz sąsiednich regionów. Prowadzona jest tutaj także uprawa winorośli, zboża, chmielu, a muzeum organizuje wiele imprez dla dzieci oraz dorosłych. Skansen bywa także jednym z ciekawszych plenerów dla sesji zdjęciowych młodych par.
Może Ci się spodobać
Zielona Góra – Muzeum Ziemi Lubuskiej
Zielona Góra – Centrum Rekreacyjno-Sportowe
-
Ochla – Dwór
Dwór, choć nie wygląda na to, zbudowany został w latach osiemdziesiątych XVII wieku. Jest to sporych rozmiarów obiekt zbudowany na planie trójkąta. Znajduje się schowany nieco za kościołem Najświętszej Trójcy. Uwagę zwraca ozdobny portal z inskrypcją upamiętniającą fundatora, czyli Otto Unruha. Przed pałacem rośnie dąb „Nikodem” będący pomnikiem przyrody, którego wiek szacuje się na ponad 250 lat.
-
Ochla – Pałac
Pałac widoczny jest z drogi prowadzącej na Jeleniów. Zbudowany został w 1792 roku, gdy właścicielem dóbr w tej części Ochli był zielonogórski komisarz prawny. Jego spadkobiercy mieszkali tu jeszcze w 1829 roku, a potem dość często dochodziło do zmiany lokatorów. W skład majątku wchodziły także pozostałe do dziś: m.in: ujeżdżalnia, remiza oraz pozostałości XIX-wiecznego parku. Po wojnie budynek został przekształcony na mieszkania gminne. Mimo to widoczne są jeszcze zdobienia na ścianie frontowej, a wewnątrz, zgodnie z dostępnymi opracowaniami, także zachowało się jeszcze kilka elementów dawnego wyposażenia. Od frontu pałac niestety nie jest widoczny w całości ze względu na zasłaniające go prowizoryczne szopy oraz siatkę.
-
Ochla – Kościół Najświętszej Trójcy
Kościół zbudowany został w połowie XIV wieku z kamienia polnego oraz rudy darniowej. Za wyjątkiem lat 1525-1654, gdy proboszcz wraz z ówczesnym właścicielem dóbr oraz mieszkańcami przeszedł na luteranizm, była to zawsze świątynia katolicka. Wieża, zdecydowanie niepasująca do reszty obiektu, zbudowana została w 1983 roku. Wcześniejsza drewniana dzwonnica znajdowała się nad częścią prezbiterialną i dotrwała do lat powojennych. Przed kościołem znajduje się kilka płyt nagrobnych z dawnego cmentarza oraz krzyż pokutny z 1604 roku. Wnętrze Kościół jest budowlą salową, przykrytą stropem. Sama bryła zachowała charakterystyczne dla gotyckich świątyń cechy. Z zabytkowego wyposażenia zachował się ołtarz z elementami barokowymi, krucyfiks oraz dwa obrazy olejne malowane na desce pochodzące z XIX wieku.
-
Świdnica – Muzeum Archeologiczne Środkowego Nadodrza
Pełna nazwa brzmi Muzeum Archeologiczne Środkowego Nadodrza w Zielonej Górze z siedzibą w Świdnicy. Początek instytucji datuje się na 1958 rok, kiedy to powołano do życia dział archeologiczny funkcjonujący w ramach Muzeum Ziemi Lubuskiej. W związku z wieloma pracami wykopaliskowymi i pozyskiwaniem coraz większej ilości eksponatów należało dla działu znaleźć nową lokalizację, na którą przeznaczono wyremontowany w latach 1970-1974 pałac Kittlitzów w Świdnicy. Jednostka usamodzielniła się w 1982 roku. Obecnie w muzeum można oglądać ekspozycje stałe: Łowcy i rolnicy epoki kamienia na Środkowym Nadodrzu, Wicina – gród metalurgów sprzed 2500 lat, Środkowe Nadodrze u schyłku starożytności, Obrona granicy zachodniej państwa polskiego za panowania Piastów.
-
Świdnica – Pałac Kittlitzów (Schweinitz I)
Renesansowa rezydencja rodziny Kittlitzów powstała w 1602 roku i taka data widnieje na portalu. Pierwotnie była to budowla trójskrzydłowa, jednak do dziś przetrwała ona w kształcie litery L. Przy pałacu znajdują się zabudowania gospodarcze oraz park. Po wojnie znajdował się tu magazyn płodów rolnych, a następnie obiekt stał nieużywany przez niemalże 10 lat. Na szczęście w latach 1970-1974 przeprowadzono gruntowny remont, a następnie swoją siedzibę znalazło tu Muzeum Archeologiczne Środkowego Nadodrza. W narożach można jeszcze zobaczyć dekorację sgraffitową. Wnętrza Ze względu na powojenne dzieje pałacu, jego wyposażenie nie zachowało się. Na parterze mamy drewniane stropy, a w jednej z sal na piętrze (sala rycerska pełniąca niegdyś funkcję kaplicy luterańskiej) zobaczyć…
-
Świdnica – Kościół MB Królowej Polski
Wysoka i smukła wieża kościoła widoczna jest z daleka. Po dotarciu do budynku trudno oprzeć się wrażeniu, że trochę nie pasuje do reszty, ale to moja subiektywna opinia. Kształt budynku przykrytego mansardowym dachem niespecjalnie przypomina świątynię i być może dlatego tak wielki jest kontrast między tym co widać z zewnątrz, a tym co można ujrzeć po wejściu do środka. A zajrzeć na pewno warto, bo pierwotnie ewangelicki, zbudowany w latach 1794-96, kościół na pewno zaskoczy swoim wyposażeniem. Wnętrze Patrząc na jasne dwupoziomowe empory wręcz narzuca się podobieństwo do zielonogórskiego kościoła pw. MB Częstochowskiej. Do najcenniejszego wyposażenia należy barokowy ołtarz z figurami świętych Piotra i Pawła pochodzący z końca XVIII w., fragmenty…
-
Świdnica – Kościół św. Marcina
Kościół znajduje się w centrum wsi, przy ul. Długiej, blisko skrzyżowania z drogą prowadzącą do Ochli. Trudno go nie zauważyć, bo sporych rozmiarów wieża jest widoczna z daleka. Kościół zbudowany został w XIV w. (na stronie diecezji można znaleźć informację, że parafia była erygowana w 1357 roku) z kamienia oraz cegły. Wieża jest nieco „młodsza” od reszty, bo powstała dopiero w ostatnim dwudziestoleciu XVI w. Sama świątynia jest kościołem jednonawowym z wyodrębnionym prezbiterium. Przy kościele znajduje się barokowa plebania z drugiej połowy XVIII w. Wnętrze Wnętrze kryje w sobie kilka bardzo cennych zabytków, których kilka udało mi się sfotografować. Są tu m.in. barokowe ołtarze, XVIII-wieczna ambona, XIX-polichromie (w prezbiterium przedstawiają…
-
Zielona Góra – Muzeum Ziemi Lubuskiej
Początki zbiorów sięgają roku 1908, gdy jeden z mieszkańców przekazał swoją kolekcję związaną z rzemiosłem oraz tradycjami mieszczańskimi. Formalnie muzeum powstało w 1922 roku i pierwotnie znajdowało się dzisiejszym kościele polsko-katolickim. Następnie zbiory zostały przeniesione do byłej szkoły frydrycjańskiej na dzisiejszej ul. Lisowskiego, gdzie udostępniane były także po wojnie. W 1957 roku placówki „awansowała” do rangi Muzeum Okręgowego, a dwa lata później jego siedzibę przeniesiono do budynku, w którym znajduje się obecnie. Budynek z zewnątrz Zgodnie z datą widniejącą nad wejściem, budynek powstał w 1889 roku jako siedziba ówczesnego Starostwa Powiatowego. Funkcję tą pełnił aż do zajęcia miasta przez Armię Czerwoną, która zajęła go na swoje potrzeby. Wystawy W Muzeum…
-
Zielona Góra – Park Kolei Szprotawskiej
29 stycznia 2013 roku Rada Miasta podjęła decyzję o nazwaniu tego miejsca Parkiem Kolei Szprotawskiej, choć słowo park jest tutaj nazwą trochę na wyrost, bo ten zielony teren pomiędzy ulicami Ogrodową oraz Jaskółczą jest raczej skwerem. Nazwa nawiązuje do znajdującej się obok stacji kolejowej, a właściwie tego, co jeszcze po niej zostało, a zostało niestety niewiele. Sam park ma swój urok, a w ostatnim czasie sporo się tu zmieniło na lepsze. Ziemne alejki wyłożono kostką brukową, dzięki czemu można tędy chodzić także podczas deszczowej pogody, zbudowano mały plac zabaw. I tylko pobliskie garaże jakoś nie pasują do krajobrazu. Wracając do nazwy, to decyzja radnych jest swego rodzaju zadośćuczynieniem za bezpowrotne…
-
Zielona Góra – Gmina Żydowska
Formalnie Żydzi mogli uzyskać obywatelstwo w pruskich miastach po wydaniu w 1812 roku „Edyktu o prawie obywatelstwa dla Żydów”, dzięki któremu uzyskali oni prawo do swobodnego osiedlania się i zakupu ziemi. 3 grudnia 1814 roku powstał cmentarz żydowski przy dzisiejszej ulicy Chmielnej, którą to datę można uznać jako powstanie gminy żydowskiej w Zielonej Górze. Po kolejnym półwieczu nowe regulacje prawne dały Żydom pełnię praw cywilnych oraz politycznych, dzięki czemu mieli oni coraz większy udział życiu gospodarczym. Jak można dowiedzieć się z informacji na stronie www. sztetl.org.pl, w wykazie płatników podatku dochodowego za rok 1880/1881 w pierwszej piątce płacących najwyższy podatek było aż czterech przedstawicieli społeczności żydowskiej, a Wilhelm Levysohn został…
Może Ci się spodobać
Zielona Góra – Bachusiki
-
Zielona Góra – Kopalnie węgla brunatnego
Pokłady węgla brunatnego w okolicach Zielonej Góry odkryte zostały w 1838 roku przez kupca Carla Adolpha Pohlenza, a pierwszy transport wyjechał na powierzchnię prawdopodobnie w 1841 roku. Powstało wiele szybów głębinowych na zachodnich terenach miasta oraz w okolicznych wioskach. W 1884 roku powstała fabryka brykietów jako odpowiedź na poprowadzenie przez miasto linii kolejowej, czyli łatwiejszy dostęp do węgla z innych regionów. Węgiel brunatny wykorzystywany był przede wszystkim w miejscowym przemyśle (paliwo do maszyn parowych) oraz jako materiał opałowy w domach. Jednym z największych odbiorców była fabryka tkanin F. G. Förstera (późniejsza Polska Wełna). Po doprowadzeniu prądu elektrycznego węgiel służył do jego wytwarzania. Po II wojnie światowej miejscowy węgiel brunatny wykorzystywano…
Może Ci się spodobać
Zielona Góra – Beuchelt & Co. (Zastal)
Zielona Góra – Kolej Szprotawska
Zielona Góra – Browar
-
Zielona Góra – Kolej Szprotawska
Mierząca niespełna 51 km lokalna linia kolejowa łącząca Zieloną Górę ze Szprotawą otwarta została w 1911 roku w wyniku porozumienia lokalnych przemysłowców oraz samorządów. Ponieważ ówczesne państwo pruskie nie było zainteresowane finansowaniem takich inwestycji, znaleziono prywatnego inwestora. Wszystko zaczęło się w 1897 roku od spotkania w dzisiejszych Siecieborzycach, a pod koniec maja 1910 roku zarejestrowano spółkę Kleinbahn Grünberg–Sprottau AG. Będąca przykładem oddolnej inicjatywy mieszkańców regionu kolejka umożliwiała transport materiałów przemysłowych, płodów rolnych, a także ludzi pomiędzy dwoma miastami. Po wojnie nie wykorzystywano już tego połączenia, więc linię rozebrano pozostawiając jedynie jej zielonogórski odcinek, dzięki któremu zapewniano dostawy do miejscowych fabryk (Dekora, Falubaz, Polmos, Winiarnia, Browar, Polska Wełna, Zefam). W latach 90-tych…
-
Nowa Sól – Park Krasnala
Spory teren położony w pobliżu portu, przeznaczony przede wszystkim dla dzieci. Nazwa związana jest z zagłębiem produkcji krasnali ogrodowych (przy wejściu znajdują się dwa największe krasnale ogrodowe na świecie). Teren podzielono na kilka części: plac zabaw, alejki z „ogrodowymi” zwierzętami, mini zoo, czyli mi.in kozy, owce, wiewiórki, daniele, a także płatne atrakcje, czyli sala zabaw, kolejka dla najmłodszych itp. Pomysłów na przyszłość nie brakuje, więc park będzie powiększany. Dobre miejsce do spędzenia czasu z milusińskimi, a dla podróżujących – możliwość zatrzymania się na odpoczynek.
-
Nowa Sól – Ratusz solny
Według dostępnych źródeł jest to najstarszy budynek Nowej Soli – powstał w latach 1574 – 1575. Początkowo pełnił funkcję cesarskiego urzędu solnego, a od 1820 roku był siedzibą władz miejskich. Charakterystyczna wieża, widoczna z wielu miejsc, nie była elementem pierwotnego wyglądu, ale wybudowana została dopiero w XX wieku, zastępując swą dużo skromniejszą poprzedniczkę.
Może Ci się spodobać
Nowa Sól – Kościół św. Michała Archanioła
Nowa Sól – Magazyny solne
Nowa Sól – Browary
-
Nowa Sól – Magazyny solne
Magazyny solne są pozostałością po historii miasta. Dwa z nich wpisane są na obecnie na listę zabytków. Najstarszy, pochodzący z II poł. XVIII wieku, późnobarokowy magazyn znajduje się przy pl. Solnym, czyli dawnej drodze na Modrzycę i Otyń, natomiast młodsze, pochodzące z 1774 roku budynki znajdują się w okolicach portu przy zbiegu ulic Wróblewskiego oraz Garbarskiej. Przy ul. Garbarskiej znajduje się dawny młyn wodny służący także do przechowywania soli. Warto zaznaczyć, że w piętrowym budynku przy ul. Wróblewskiego 3, który potem pełnił funkcję magazynu zbożowego, zachowało się drewniane urządzenie dźwigowe z końca XVIII wieku.
Może Ci się spodobać
Nowa Sól – Kościół św. Barbary
Nowa Sól – Ratusz solny
Nowa Sól – Muzeum Miejskie
-
Nowa Sól – Kościół św. Michała Archanioła
Jest to najstarsza świątynia mieście. Wybudowana została, jak można przeczytać na stronie parafii, w latach 1591 – 1597. Ufundowana została przez ówczesnego starostę solnego Daniela Preussa. Początkowo służyła protestantom, a w połowie XVII wieku została przekazana katolikom. W pierwotnej wersji była to budowla jednonawowa, jednak po niespełna stu latach dobudowano nawy boczne, które nadały kościołowi charakterystyczny kształt litery T. Na przedwojennych zdjęciach widać zupełnie inną wieżę. Obecna jest wynikiem odbudowy po pożarze z 1945 roku.
-
Zielona Góra – Ogród Botaniczny
Początki Ogrodu Botanicznego sięgają 1925 r. Kilkanaście lat po wojnie został on zamknięty. Jedyną pozostałością była nazwa ulicy Botanicznej. Po ponad 50 latach (17 października 2007 r) ogród przywrócono do życia. Zajmuje mniejszą powierzchnię niż jego poprzednik, ponieważ część pierwotnego terytorium zajmuje obecnie Zespół Szkół Budowlanych. Teren przekazano Uniwersytetowi Zielonogórskiemu. Należy pamiętać, że jest to wciąż bardzo młode przedsięwzięcie, a kolekcja jest stale wzbogacana. Pomimo różnych ocen, według mnie przywrócenie tego miejsca było bardzo dobrym pomysłem. Zielonogórski Ogród Botaniczny jest podzielony na strefy geograficzne. Goście mogą zapoznać się m.in. z drzewami oraz krzewami, które można spotkać w naszej strefie klimatycznej, dzięki czemu jest to miejsce, w którym można uzupełnić swoją…
-
Zielonogórskie pomniki przyrody
Zielona Góra rzeczywiście jest zielona, co można zaobserwować szczególnie z wyższych obiektów lub punktów widokowych. Miasto nigdy nie było wielką zabudowaną metropolią w związku z czym w centrum nie znajdziemy wielu parków (te położone są raczej na obrzeżach), jednocześnie praktycznie nie ma miejsc, w których nie znajdziemy roślinności. Wśród drzew są także te uznane za pomniki przyrody. Cis przy ul. Kopernika Jest to zapewne najstarsze zielonogórskie drzewo, pamiętające czasy średniowieczne, a więc początki miasta. Dziś ma już ponad 700 lat, a mimo wszystko zieleni się i owocuje. Rośnie w centrum, ale przy jednej z bocznych i mniej reprezentacyjnych ulic starówki. Do tego sam nie jest wielkim okazem i pewnie gdyby…
-
Zielona Góra – Palmiarnia
Palmiarnia jest jednym z najbardziej charakterystycznych punktów dzisiejszej Zielonej Góry. Zbudowana została „w oparciu” o domek winiarza należący niegdyś do wytwórni Gremplera, znajdujący się na jednym z wielu winnych wzgórz. Początki tego obiektu sięgają lat 60-tych, obecny obiekt jest kolejną wersją. Przez ponad 50 lat Palmiarnia zmieniała swoje oblicze, co miało niewątpliwie związek z powiększaniem kolekcji roślin. Dziś na parterze znajduje się restauracja, na pierwszym piętrze kawiarnia, a na wyższych kondygnacjach zlokalizowane są tarasy widokowe. W hallu umieszczono wodne ozdoby w postaci podświetlanych wodospadów. Dzieci chętnie oglądają żółwie oraz ryby pływające w kilku różnej wielkości akwariach. Największą atrakcją są jednak rośliny, a wśród nich daktylowiec kanaryjski, który był bezpośrednim powodem…
-
Zielona Góra – Park Piastowski
Park jest „miejską” częścią Wzgórz Piastowskich. Powstał na początku XX wieku. Jak można przeczytać w różnego rodzaju publikacjach rośnie tu ok, 100 gatunków drzew, w tym także drzewa uznane za pomniki przyrody. Nierzadko można spotkać mieszkające tu wiewiórki oraz wiele gatunków ptaków. W parku jest także plac zabaw dla dzieci, alejki spacerowe oraz ścieżka rowerowa. Tutaj także przechodzą szlaki turystyczne prowadzące do obiektów znajdujących się w pobliskim lesie. W obrębie tego obszaru znajdują się także: dawny hotel Piastenhöhe, czyli dzisiejsza Kuria, a dokładnie mieszkania biskupów Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej oraz Amfiteatr im. Anny German. W 2010 roku przez park została poprowadzona droga mająca rozładować ruch na równoległej ul. Jaskółczej. Na szczęście ta…
-
Zielona Góra – Park Tysiąclecia
Park jest swego rodzaju pamiątką po Cmentarzu Zielonego Krzyża, który został ostatecznie zlikwidowany w 1966 roku. Obecna nazwa parku pochodzi właśnie od roku jego powstania, w którym obchodzono tysiąclecie powstania państwa polskiego. O poprzedniej funkcji tego terenu świadczą jedynie budynek dawnego krematorium oraz grobowiec Georga Beuchelta. Dziś jest to przede wszystkim teren rekreacyjno-spacerowy. Jeszcze na początku lat dziewięćdziesiątych w parku funkcjonowała muszla koncertowa. Teraz w jej miejscu znajduje się skatepark. Jako ciekawostkę można dodać, że park „wziął udział” w drugiej części filmiku „W obronie kobiety” zielonogórskiej wytwórni A’YoY. Budynek dawnego krematorium Obiekt pochodzi z 1923 roku. Zaprojektowany został w stylu nawiązującym do klasycyzmu. Grobowiec Georga Beuchelta Georg Beuchelt był jednym…
-
Zielona Góra – Browar
Budowę zielonogórskiego browaru rozpoczęto w 1872 roku. Jak można przeczytać na starych etykietach, funkcjonował pod nazwą Bergschloss Brauerei. Do ważniejszych wydarzeń należy zakupienie browaru w 1883 roku przez mistrza piwowarskiego z Bremy Carla Ludwiga Wilhelma Brandta, dzięki czemu warzone tutaj piwo zaczęło trafiać na eksport. W czasie II wojny światowej budynki nie uległy zniszczeniu, więc dość szybko rozpoczęto ponowną produkcję. Firma funkcjonowała jako Browar w Zielonej Górze, potem Zakłady Piwowarskie, a w latach 90-tych utworzono Browary Zachodnie LUBUSZ. W 1999 roku zakład zakończył działalność. Paradoks polegał na tym, że warzono wówczas naprawdę dobre piwo Jubilat, które jednak nie miało szans na konkurowanie z coraz większymi i bogatszymi grupami browarniczymi. Było…
-
Zielona Góra – Beuchelt & Co. (Zastal)
Przedsiębiorstwo zostało założone w 1876 roku przez Georga Beuchelta oraz Alberta Ribbecka. Jak wskazywała nazwa (Fabryka Mostów i Konstrukcji Stalowych Beuchelt), podstawową działalnością była produkcja konstrukcji stalowych (używanych przede wszystkim do budowy mostów). Poza tym fabryka zajmowała się m.in. jeszcze produkcją taboru kolejowego, która była kontynuowana po wojnie przez Zaodrzańskie Zakłady Przemysłu Metalowego ZASTAL. Niemieckie przedsiębiorstwo pozostawiło po sobie wiele konstrukcji, w tym chociażby mosty: we Wrocławiu (Most Grunwaldzki), a także w Belinie, Kłodzku, Gorzowie i Poznaniu. W regionie także możemy spotkać kilka ważnych elementów infrastruktury drogowo-kolejowej: most podnoszony w Nowej Soli most drogowe na Odrze w Krośnie Odrzańskim, Nowej Soli, Cigacicach most kolejowy na Odrze w Stanach Fabryka znajduje…
-
Zielona Góra – Kapliczka na Winnicach
Kapliczka na Winnicach jest nazwą potoczną, bo formalnie jest to kaplica pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Mieści się przy ul. Aliny 17 w parczku obok kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. Została wzniesiona po 1314 roku jako wotum za opiekę Maryi nad mieszkańcami Zielonej Góry, którzy przeżyli epidemię dżumy (zmarło wówczas ok. 700 osób). Tutaj właśnie, na południowych wzgórzach, schronili się mieszkańcy, którym udało się opuścić miasto (ok. 100 osób) i przeczekali zarazę. W dowód wdzięczności za ocalenie wkrótce potem z pozbieranych kamieni polnych wystawiono na tym wzgórzu kaplicę Maryjną. W drugiej połowie XIX wieku kaplica była własnością jednego z zielonogórskich winiarzy, który po jej przebudowaniu prowadził tu wyszynk wina. Od…
-
Zielona Góra – Kościół Ewangelicko-Augsburski
Przy Placu Bohaterów stoi kościół, który ze względu swój wygląd często znajduje się na różnego rodzaju widokówkach. Świątynia powstała w 1911 roku jako staroluterański kościół Chrystusowy ufundowany ze składek wiernych. W latach 30-tych zamontowano dzwony. Po wojnie na krótko został przejęty przez katolików jako kaplica ślubna pw. św. Józefa, a następnie wrócił z powrotem do luteranów. Choć pewnie stosunkowo niewielu zielonogórzan miało okazję zajrzeć do środka, to jednocześnie pewnie mało kto wyobraża sobie dzisiejsze centrum miasta bez tego charakterystycznego budynku. Zewnątrz Wyglądem zewnętrznym różni się od pozostałych zielonogórskich kościołów. Szczególną uwagę zwraca hełm wieży oraz mniejszy – klatki schodowej. Trudno znaleźć jakąkolwiek symetrię, więc obchodząc kościół dookoła trudno wyobrazić sobie…
-
Zielona Góra – Kościół Matki Bożej Królowej Polski
Należący do parafii polskokatolickiej kościół znajduje się przy ul. dra Pieniężnego 26b, obok Galerii Grafitt. Ten nieco niepozorny prostokątny budynek powstał w 1866 r., a więc zdecydowanie wcześniej niż biegnąca w jego pobliżu al. Niepodległości. Początkowo był to zbór staroluterański. W 1922 roku w tymże kościele otwarto wystawę, która zapoczątkowała działalność zielonogórskiego muzeum, o czym informuje umieszczona na wschodniej ścianie tablica. Charakterystyczną cechą w wyglądzie budynku są schodkowe szczyty na krótszych ścianach obiektu. Ze względu na to, że proboszcz mieszka w Żaganiu, kościół najczęściej jest zamknięty, a wnętrze można od czasu do czasu obejrzeć z otwartej kruchty. W pewnym sensie jest to trochę tajemniczy obiekt. Nie pomylę się chyba zbytnio…
-
Zielona Góra – ul. Pod Filarami
Ulica Pod Filarami to swego rodzaju łącznik pomiędzy Starym Rynkiem oraz Placem Pocztowym. Całość, to zaledwie cztery numery, ale chyba nikt nie wyobraża sobie dziś zielonogórskiej starówki bez filarów. Choć jest to jeszcze obręb dawnych murów obronnych, to budynki powstały na początku XX wieku. Dziś znajdują się tu m.in. kancelarie adwokackie, Ambasada Ukrainy Konsulat Honorowy oraz apteka. Zniknęły natomiast dwie księgarnie zastąpione przez…, zresztą mniejsza o to przez co. Jeszcze nie tak dawno temu ten krótki odcinek nosił nazwę ul. Karola Marksa i łączył pl. Lenina z ul. Bohaterów Stalingradu…
Może Ci się spodobać
Zielona Góra – Plac Pocztowy
Zielona Góra – Konkatedra św. Jadwigi
Zielona Góra – ul. Masarska
-
Zielona Góra – Plac Pocztowy
Plac Pocztowy jest bezpośrednim „zapleczem” grodu otoczonego murami obronnymi. Część budynków (numery 12-16) zbudowana jest na fundamentach południowej części obwarowań miejskich. Dzisiejsza nazwa pochodzi oczywiście od siedziby poczty, choć jeszcze nie tak dawno był to plac… Lenina.
-
Zielona Góra – Kościół Najświętszego Zbawiciela
Georg Beuchelt w swoim testamencie przeznaczył 50 tys. marek na budowę świątyni, która miała stanąć na działce należącej do rodziny Beucheltów. Po jego śmierci (1913 r.) rozpisano konkurs architektoniczny, a 3 stycznia 1917 r. kościół został uroczyście poświęcony. Nad wszystkim czuwała siostra fundatora – Liddy, której willa stoi obok kościoła. Już w momencie oddania wewnątrz zainstalowane było ogrzewanie elektryczne organy o napędzie elektrycznym, a na wieży także zegar napędzany elektrycznie. Świątynia ma bardzo dobrą akustykę, dzięki czemu służy także jako sala koncertowa. Widok z zewnątrz Wnętrze We wnętrzu uwagę zwracają przede wszystkim empory, na które można wejść każdym z bocznych wejść. Dodatkowo południowo-wschodnim wejściem można dostać się także na chór.
-
Zielona Góra – Kościół Matki Bożej Częstochowskiej
Świątynia została wzniesiona w obrębie murów miejskich w latach 1747-1749 jako zbór ewangelicki. 80 lat później dobudowano wieżę, która jest dziś, obok wież ratuszowej oraz konkatedralnej, najbardziej charakterystycznym elementem zielonogórskiej starówki. Po II wojnie światowej kościół został przejęty przez katolików, ale dopiero od 1987 roku jest kościołem parafialnym (wcześniej należał do parafii św. Jadwigi). W połowie lat 80-tych stan budowli przedstawiał się niezbyt korzystnie i dopiero prace konserwacyjne przeprowadzone pod koniec tej dekady przywróciły kościołowi dzisiejszy blask. Widok z zewnątrz Obiekt jest zbudowany na planie krzyża greckiego z prezbiterium skierowanym na wschód (kościół orientowany). Obiekt ma konstrukcję ryglową, czyli posiada szkielet drewniany wypełniony cegłami. Ciekawostką jest to, że wśród materiałów…
Muzeum Etnograficzne w Ochli
Zabytki i atrakcje
