-
Przytok – Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Zbudowana w latach 1776-1778 świątynia, będąca pierwotnie zborem ewangelickim, położona jest na skraju wsi, od strony Starego Kisielina. Zasadniczo kościół zbudowany jest na planie prostokąta, przy czym od strony wschodniej znajduje się klatka schodowa prowadząca na emporę, od zachodu kaplica maryjna, od strony północnej zakrystia, a od południa wieża z wejściem głównym w przyziemiu. Kościół bardzo ładnie odnowiono. Wnętrze jest raczej skromne. Zachowały się empory, ołtarz główny w prezbiterium oraz prospekt organowy. Obok kościoła, nieco ukryta, stoi plebania – niepozorny dom z 1800 roku.
-
Przytok – Pałac
Pałac zlokalizowany jest w centralnej części wsi. Nie jest widoczny z drogi, a punktem orientacyjnym jest brama wjazdowa, znajdująca się przy ul. Lubuskiej, ok. 400 metrów od głównego skrzyżowania w kierunku na Milsko. Pałac został zbudowany w latach 1864-1867 w stylu renesansowym. Bardzo efektownie urozmaicona jest część frontowa, w której uwagę zwracają wieża ze znajdującym się w niej zadaszonym wejściem oraz ryzalit zakończony ozdobnym szczytem. Od strony ogrody budowlę ozdabia wiele delikatnych elementów dekoracyjnych oraz wejście z arkadami. Wokół pałacu roztacza się park założony w 1792 roku. Pałac przetrwał w bardzo dobrym stanie, a dzięki pracom remontowym błyszczy pełnym blaskiem. Nie ma problemu z wejściem na teren pałacowo-parkowy. Aktualnie znajduje…
-
Sosna Waligóra
Jest to bardzo ciekawy przykład sosny zwyczajnej (pinus silvestris L.), o obwodzie 527 centymetrów i wysokości 23 metrów. Z pnia wyrasta osiem konarów. Przez pewien czas Waligóra była uważana za najgrubszą sosnę w Polsce. Do drzewa można dojechać drogą nr 32. Jadąc od strony Sulechowa trzeba przejechać niepełna 1,5 km, licząc od wschodniego zjazdu z miasta (Aleja Wielkopolska) na tę drogę. Po lewej stronie znajduje się parking. Należy udać się na drugą stronę ulicę i przejść jeszcze nieco ponad sto metrów. Sosna stoi przy ścieżce, jest otoczona niewysokim płotkiem i oznakowana tablicą informacyjną.
-
Ochla – Wieża kościoła ewangelickiego
Stojąca na wzgórzu w centrum Ochli neogotycka ceglana wieża, zbudowana w 1889 roku, jest pozostałością po szachulcowym zborze ewangelickim, który z kolei powstał w 1745 roku. Po II wojnie światowej Polacy korzystali ze starszej katolickiej świątyni, a nieużytkowany kościół protestancki został rozebrany w 1955 roku.
-
Gęstowice – Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Kościół stoi na wzgórzu przy głównej drodze, więc trzeba się naprawdę postarać, żeby go nie zauważyć. Jest to barokowa świątynia, wzniesiona na przełomie XVII i XVIII wieku. Gdyby przetrwała w pierwotnej formie byłaby lubuską perłą baroku. Niestety, już po II wojnie światowej zewnętrzne ściany zdobione pilastrami i gzymsami zostały pokryte szarym cementowym tynkiem. Zamurowano koliste okna, zostawiając tylko górną ich górną część, w której ozdobne szkło gomółkowe zastąpiono zwykłymi szybami. Wewnątrz z wyposażenia przetrwała jedynie ambona, a po zegarze na wieży pozostało tylko miejsce. O tym, że nie był to zwykły wiejski kościółek świadczy fakt, że można precyzyjnie określić kto projektował kościół, kto wykonał rzeźby, kto zbudował organy, a kto…
-
Nowe Miasteczko – Pozostałości murów miejskich
Mury miejskie oraz bramy zaczęto w Nowym Miasteczku rozbierać już w połowie XVIII wieku. Kilkadziesiąt lat później właściwie przestały istnieć. Do dziś przetrwały zaledwie dwa maleńkie ich fragmenty, będące właściwie swego rodzaju kolekcjonerską ciekawostką. Szczerze mówiąc, gdyby nie informacja w książce „Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego” tom II, to nawet nie zauważyłbym ich. Pierwszy fragment znajduje się przy ul. Wojska Polskiego obok schodów prowadzących do kościoła. Drugi jest przy ulicy Mickiewicza w pobliżu kościoła Opatrzności Bożej – obok budynku gospodarczego wyglądającego jak fragment tychże murów. Co ciekawe oba fragmenty murów miejskich zostały wykorzystane jako podstawa do nowego ogrodzenia.
-
Nowe Miasteczko – Kościół Opatrzności Bożej
Pierwotnie była to ewangelicka świątynia, posiadająca prostokątny kształt, podobnie jak inne zbory z tego okresu. Zbudowana została w latach 1784-1785. Kościół został nakryty mansardowym dachem. W 1888 roku dobudowano charakterystyczną wysoką wieżę, posiadającą bardzo ciekawe zdobienia tworzące estetyczną całość. Elewacja kościoła zdobione jest pilastrami, gzymsami oraz wąskimi, półkoliście zamkniętymi oknami, wejście od strony południowej wzbogacono ładnym portalem. W zawiązku z tym, że po II wojnie światowej nowym mieszkańcom wystarczał jeden kościół, protestancka świątynia została opuszczona. W późniejszym czasie pełniła funkcje magazynowe. Z tego też powodu z wyposażenia zachowały się jedynie empory. W drugiej połowie lat 80-tych parafia rzymskokatolicka przeprowadziła remont, a świątynia znów zaczęła pełnić funkcje sakralne.
-
Nowe Miasteczko – Kościół św. Marii Magdaleny
Kościół jest najstarszym zachowanym w mieście budynkiem. Jego początki sięgają przełomu XIV wieku. Zbudowany został z kamienia polnego. Obecnie kościół jest otynkowany, jednak od strony zachodniej widoczne są dwa „świadki”. Pierwotnie była to świątynia jednonawowa. W XVI wieku dobudowana została nawa południowa, ozdobiona później renesansowym szczytem. Także z tego okresu pochodzą attyki, którymi udekorowana jest wieża. Do nawy południowej dobudowano także półkolistą klatkę schodową prowadzącą na empory. Te z kolei są pamiątką po ponad stuletnim okresie, gdy kościół należał do luteran (1540-1652). Obok świątyni znajduje się plebania. Ten niepozorny dom pochodzi z 1811 roku roku. Wejście ozdobione jest gankiem z kolumnami doryckimi.
-
Nowe Miasteczko – Rynek
Rynek w Nowym Miasteczku ma klasyczny, zbliżony do kwadratu, kształt. Kamieniczki otaczające ratusz w większości pochodzą z XVIII wieku, zawierając elementy przebudów dokonanych w późniejszych okresach. Bardzo ważny jest fakt, że zachowały się praktycznie wszystkie kamienice za wyjątkiem kilku budynków , które bardzo komponują się z całością zabudowy, tworząc spójną całość. Oprócz budynków ograniczających rynek z zewnątrz są także kamienice tworzące razem z ratuszem wewnętrzny prostokąt. Tutaj na uwagę zasługuje dom posiadający secesyjne zdobienia na elewacji. Rynek ma bardzo przyjemny klimat. Nie jest to na pewno jakaś wielka atrakcja turystyczna, niemniej jednak warto tutaj zajrzeć. Gdyby jeszcze fasady kamienic zostały odnowione, to rynek zyskałby zupełnie inny wygląd.
-
Nowe Miasteczko – Ratusz
Historia obecnego budynku rozpoczyna się od pożaru, który strawił miasto w 1634 roku, nie oszczędzając także ówczesnego ratusza. Odbudowa zakończyła się dwadzieścia jeden lat później, kiedy to powstał murowany obiekt. Z tego okresu do dziś pozostała jedynie wieża. Kolejna przebudowa ratusza miała miejsce w XIX wieku, kiedy to zbudowano dwa skrzydła – zachodnie (1818-1821), dołączone do wieży, oraz północne (1877-1879), a całość otrzymała kształt litery „L”. Bez wątpienia najbardziej charakterystycznym elementem ratusza jest wieża z wysokim hełmem, przypominającym nieco ten znany z Zielonej Góry. Ciekawe elementy dekoracyjne posiada neogotyckie skrzydło północne. W tej części znajduje się główne wejście, nad którym widnieje herb Nowego Miasteczka.
-
Mirocin Górny – Ruiny dworu
Przejeżdżając przez wieś bardzo łatwo zauważyć miejscowy kościół. Obok niego są dwa stawy, ze znalezieniem których też nie ma problemu. Na drugim ze stawów jest wyspa, a wśród dość gęsto rosnących na niej drzew znajdują się ruiny XVII-wiecznego barokowego dworu, które w okresie wiosenno-letnim jest praktycznie niewidoczne z drogi. Patrząc na to z dworu pozostało można domyśleć się, że był to piętrowy budynek, jednak nie potrafię wyobrazić sobie jak dokładnie wyglądał jego kształt. Wiadomo, że dwór należał do rodziny von Dyhernn, do której należał majątek aż do początku XX wieku. Budowla popada w ruinę od 1945 roku, kiedy to została uszkodzona i nie była już ani użytkowana, ani remontowana. Ruiny…
-
Mirocin Górny – Kościół św. Jerzego
Gotycka, pochodząca z połowy XIV wieku, świątynia znajduje się w centrum wsi, pomiędzy skrzyżowaniem oraz stawem otaczającym ruiny dworu. Od zachodniej strony zbudowana została sporych rozmiarów wieża, w której umieszczony jest dzwon z drugiej połowy piętnastego wieku. Teren kościoła otoczony jest kamiennym murem, w którym od południowej strony znajduje się późnogotycka bramka z ostrołukowym przejazdem. Według dostępnych źródeł wewnątrz można zobaczyć gotyckie elementy wystroju kościoła, jednak na razie nie miałem jeszcze możliwości wejścia do środka.