-
Zabór – Dąb Napoleon
Dąb Napoleon – najgrubszy dąb rosnący w Polsce – miał swoje miejsce niedaleko Zaboru, za osadą Mielno. Gdyby nadal żył, rósłby teraz obok budowanej drogi prowadzącej do nowego mostu przez Odrę. Niestety, 15 listopada 2010 roku to jedyne w swoim rodzaju drzewo przegrało z ludzką głupotą i kolejny raz podpalone tym razem nie obroniło się przed ogniem. Według tablicy informacyjnej dąb miał obwód 10,52m lub 11,40m, w zależności od sposobu pomiaru, oraz 22m wysokości. Swoją nazwę zawdzięcza legendzie, według której miał pod nim odpoczywać w 1812 roku Napoleon Bonaparte. Warto zaznaczyć, że drzewo było chronione już przed II wojną światową, a po wojnie zostało wpisane na listę pomników przyrody w…
-
Zabór – Dawny zbór ewangelicki
Niewiele można znaleźć informacji o byłej świątyni protestanckiej poza tym, że powstała w latach 30-tych XX wieku na miejscu wcześniejszej, zniszczonej przez pożar. Nietypowym elementem dla tego typu kościołów jest dziwna kopuła. Po II Wojnie Światowej katolicy nigdy nie wykorzystali świątyni do celów sakralnych i właściwie cudem jest to, że przetrwała ona do naszych czasów w tak dobrym stanie. Aktualnie dawny zbór pełni rolę placówki handlowej. Łatwo go znaleźć, ponieważ zlokalizowany jest w centrum wsi, obok bramy wejściowej prowadzącej na teren pałacu.
-
Zabór – Kościół św. Józefa
Kościół zbudowano w latach 1905-1908. Znajduje się przy wjeździe do Zaboru od strony Zielonej Góry. Jest to ceglana budowla w stylu neogotyckim, której charakterystycznymi cechami są czworoboczna wieża z wysokim hełmem, absyda oraz dwuspadowy dach. Jak widać, nie jest to obiekt ani specjalnie stary, ani jakoś wielce oryginalny. Warto jednak podkreślić fakt, że jest to świątynia orientowana (mająca prezbiterium wskazujące w kierunku wschodnim) i od początku był to kościół rzymsko-katolicki, co nie jest w naszym regionie zjawiskiem częstym w okresie, gdy tereny te należały do Cesarstwa Niemieckiego.
-
Zabór – Pałac
Barokowa rezydencja powstała w II połowie XVII wieku w stylu francuskim. Fundatorem był hrabia von Dünnewald. Właściciele zmieniali się dość często, a jednym z nich był syn króla Augusta Mocnego i hrabiny Cosel. W 1745 roku wybuchł pożar, a efektem odbudowy pałacu są dwie wieże, przy czym jedna (południowa) została przykryta charakterystycznym hełmem, a północna nigdy nie została ukończona i widoczna jest właściwie tylko z tamtej strony. Do pałacu wchodzi się przez murowany most wiodący nad dawną fosą, a mostem przechodzi się przez bramę na dziedziniec. Uwagę zwraca ozdobna brama i herb Friedricha Augusta Cosel na ozdobnym tle zawierającym m.in. elementy uzbrojenia (Panoplia). Wejście na teren pałacowy prowadzi przez efektowną,…