-
Biecz – Zespół pałacowy
Jeśli już ktoś będzie jechał drogą nr 286 z Lubska w kierunku Gubina, musiałby naprawdę postarać się, żeby nie zauważyć wysokiego, efektownego, choć zaniedbanego budynku bramnego, który otwiera możliwość wejścia na teren dawnego założenia pałacowego, które należało do rodziny von Wiedebach. W dzisiejszych pozostałościach tego założenia można jeszcze zobaczyć budynek bramny, oficynę, pałac oraz resztki dawnego parku. Wg dostępnych informacji budowle pochodzą z XVIII wieku. Wysoka wieża budynku bramnego jest na tyle charakterystyczna, że nie można pomylić jej z żadnym innym zabytkiem w naszym regionie. Zwieńczona niegdyś efektownym hełmem, którego pozostałości można jeszcze zobaczyć, doskonale widoczna z drogi zaprasza, żeby podejść bliżej i zapoznać się z historią tego miejsca. Wciąż…
-
Lubsko – Kościół Nawiedzenia NMP
Już na pierwszy rzut widać, że stojący na centralnym placu miasta (obok ratusza) kościół jest bardzo stary. I tak jest w rzeczywistości, bo został zbudowany prawdopodobnie w II połowie XIII wieku. Z zewnątrz można wyróżnić elementy późnoromańskie (portal w przyziemiu wieży oraz spora część południowej ściany), gotyckie (przede wszystkim wysoki szczyt ozdobiony blendami oraz sterczynami) oraz renesansowe (attyki zdobiące wieżę). Gotyckie elementy pojawiły się po pożarze z 1496 roku, który całkowicie zniszczył ówczesny ratusz. Wieża pochodzi z końca XVI wieku. Kościół od 1535 roku przez ponad 400 lat należał do protestantów. We wnętrzu zachowały się elementy renesansowego wyposażenia: chrzcielnica z 1565 roku, a także dwadzieścia lata młodsze ołtarz główny oraz…
-
Lubsko – Ratusz
Renesansowy ratusz stoi w centralnym punkcie miasta, obok gotyckiego kościoła Nawiedzenia NMP. Ten najważniejszy niegdyś świecki budynek w mieście powstał w latach 1580-1582, prawdopodobnie w okolicach miejsca, gdzie stał jego gotycki poprzednik. Niby jest to zwyczajny piętrowy „domek” na planie prostokąta z wysokim dwuspadowym dachem, ale renesansowe szczyty oraz facjaty z kontrastującymi kolorystycznie gzymsami, szczególnie po remoncie z 2009 roku, nadają charakteru zdecydowanej ponadprzeciętności. Wejście główne zdobi kamienny portal, nad którym znajduje się herb miasta. Swego rodzaju ciekawostką jest fakt, że renesansowe cechy zostały przywrócone podczas powojennego remontu w latach 60-tych, kiedy to zrezygnowano z neobarokowego wyglądu. Trochę szkoda, że nie ma szans na to, żeby plac wokół ratusz był…
-
Żary – Zamek
Początki zamku sięgają II połowy XIII wieku, kiedy to Albrecht Dewin wzniósł budowlę na planie prostokąta odpowiadającą dzisiejszej północnej części. Kolejne skrzydła zostały dobudowane przez następnych właścicieli – zachodnie oraz wieżę od południa wzniosła rodzina Packów w latach 1320-1329, a wschodnie rodzina Bibersteinów na początku XV wieku. Ta ostatnia rodzina przebudowała zamek na renesansową rezydencję po uszkodzeniach spowodowanych pożarami w I połowie XVI wieku. Zmiany w stylu barokowym są natomiast efektem działań kolejnych właścicieli – rodziny Promnitzów, która w późniejszym okresie na podzamczu wybudowała dzisiejszy pałac. W II połowie XVIII wieku Promnitzowie sprzedali cały zespół zamkowo-pałacowy i od tego czasu można powiedzieć, że zakończyły przebudowy obiektu, który w XIX wieku…
-
Żary – Pałac Promnitzów
Zbudowany na terenie podzamcza sporych rozmiarów powstawał w I połowie XVIII wieku z inicjatywy ówczesnego właściciela Żar Erdmanna II von Promnitza, który był wówczas szambelanem Augusta II. Tak naprawdę dopiero z góry widać, że pałac ma kształt prostokąta z ukośnym wschodnim bokiem, a wewnątrz znajduje się dziedziniec o powierzchni ok. 900 m². W skład założenia wchodził m.in. park znajdujący się na północ od pałacu. Do dziś przetrwała Błękitna Brama będą aktualnie wejściem do parku miejskiego. Do dziś przetrwała także Akademia Rycerska wchodząca w skład szpitala wojskowego oraz budynki należące do dawnego folwarku. Pałac stosunkowo niedługo pełnił rolę rezydencji, bowiem Promnitzowie już 37 lat po zakończeniu budowy sprzedali obiekt Saksonii. W…
-
Żary – Mury obronne
Kamienne mury obronne otaczające i chroniące miasto zostały zbudowane w pierwszej połowie XIV wieku, zastępując wcześniejsze drewniano-ziemne umocnienia. Z dostępnych informacji można dowiedzieć się, że do miasta prowadziły dwie bramy: Górna od zachodu i Dolna od wschodu. Mury częściowo otoczone były fosą, a ich część zabezpieczały stawy. Obwarowania były remontowane dopóki były potrzebne, czyli do XVII wieku. Od XIX wieku rozpoczęło się stopniowe pozbywanie się tychże umocnień, a działania te rozpoczęły się od zasypania fosy. Pomimo rozbiórki murów obronnych do dziś przetrwało kilka ciekawych fragmentów. Najbardziej reprezentacyjny ich element, zawierający także basztę obronną, mieści się obecnie przy ulicach Podwale oraz Cichej. Fragment ten został ładnie odrestaurowany, a na szczycie murów…
-
Brody – Pałac Brühla
Budynek ma charakterystyczny kształt podkowy i jest jedną z największych rezydencji na terenie byłego województwa zielonogórskiego. Pierwszy pałac zbudowany został dla rodziny Promnitzów w latach 1670-1674. Rezydencja jest jednak znana przede wszystkim jako własność rodziny Brühlów. Heinrich von Brühl kupił ten teren i wykorzystując mury starszej budowli postawił w połowie XVIII wieku dwupiętrowy pałac nakryty dachem mansardowym. Charakterystycznym elementem były szerokie schody wejściowe ozdobione czterema Atlantami podtrzymującymi wielki balkon. Rzeźby te, choć uszkodzone, można zobaczyć do dziś. Po kilku latach od zakończenia budowy pałac został zniszczony podczas Wojny Siedmioletniej, a świetność rezydencji przywrócił po ponad osiemdzięsięciu latach wnuk Heinrich von Brühla – Friedrich August Brühl. Pałac został spalony przez Armię…
-
Łęknica – Park Mużakowski
Park położony jest po dwóch stronach Nysy Łużyckiej, która stanowi w tym miejscu granicę między Polską i Niemcami. Nysa Łużycka dzieli park nie tylko na między dwa państwa, ale także na dwie zasadnicze części – rezydencjalną oraz parkową. Całkowita powierzchnia wynosi 728 ha, z czego 522 ha znajdują się po stronie polskiej, co dzięki czemu jest to największy park w stylu angielskim (naturalność, swoboda oraz romantyzm) w naszym kraju. W 2004 roku Park Mużakowski został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jako datę założenia parku przyjmuje się 1 maja 1815 roku, gdy książę Hermann Ludwig Heinrich von Pückler-Muskau, który odziedziczył te tereny po swoim ojcu, ogłosił mieszkańcom miasteczka chęć zmienienia…