-
Łężyca – Kaplica cmentarna
Na cmentarnym wzgórzu, położonym po prawej stronie drogi (jadąc od strony Zielonej Góry, ok. 2 km od tablicy informującej o początku terenu zabudowanego) zbudowano drewnianą kaplicę. Na chorągiewce umieszczonej na iglicy widnieje rok 1727, czyli data powstania. Wewnątrz umieszczony jest dziewiętnastowieczny dzwon. Kaplica do dnia dzisiejszego spełnia swoją pierwotną funkcję.
-
Lubięcin – Wiatraki koźlaki
Do naszych czasów przetrwały trzy z czterech zbudowanych w Lubięcinie wiatraków. Najstarszy z nich pochodzi z 1705 roku, a dwa pozostałe powstały w pierwszej połowie XIX wieku, więc już na stałe wpisały się w tutejszy krajobraz. Wiatraki można zobaczyć, wjeżdżając do miejscowości od strony Konotopu. Nie da się ich nie zauważyć bowiem wszystkie znajdują się blisko drogi. W najmłodszym z nich obecnie znajduje się restauracja, a ciekawostką jest to, że w jego murowanej części pod koniec XIX wieku zamontowano maszynę parową.
-
Lubięcin – Kościół św. Katarzyny
Jak można przeczytać w dostępnych źródłach, na miejscu gdzie dziś stoi kościół św. Katarzyny, przed 1201 roku zbudowano świątynię, która spłonęła podczas wojny trzydziestoletniej. Odbudowany został na początku XVIII wieku, a w połowie XIX wieku w trakcie remontu rozbudowano o nadbudowę kruchty oraz sygnaturkę bliźniaczo podobną do tej z pobliskiego kościoła szachulcowego. Kształt świątyni jest bardzo nieregularny, szczególnie od strony północno-wschodniej, gdzie elementami zaburzającymi prostokątny plan są zakrystia i znajdująca się nad nią loża kolatorska oraz półokrągła wieżyczka, w której są schody prowadzące do loży. Niestety, wnętrze jest niedostępne, a wszystkie wejścia zamurowane, bowiem kościół od lat 40-tych nie jest użytkowany. Jego pogarszający się stan groził zawaleniem, jednak w latach…
-
Lubięcin – Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Przy skrzyżowaniu dróg prowadzących do Nowej Soli, Wolsztyna i Sławy stoi szachulcowy kościółek, zbudowany w końcówce pierwszej połowy XVIII wieku. Plan ośmiokąta jest rozszerzony o trzy ryzality, w przyziemiu których znajdują się wejścia, oraz niższą od zakrystię, znajdującą się od strony głównej drogi. Kościół nie ma większej wieży, a jedynie sygnaturkę dobudowaną w 1862 roku. Na placu po zachodniej stronie kościoła stoi dzwonnica, na której umieszczone są trzy XIX-wieczne dzwony. Na jej chorągiewce znajduje się data 1941. We wnętrzu uwagę zwraca pochodzący z drugiej połowy XVIII wieku barokowy ołtarz główny oraz nieco młodszy prospekt organowy. W trakcie powojennych remontów stopniowo zmieniano wystrój, a dzisiejszy wygląd czyli przeważająca we wnętrzu boazeria…
-
Kosieczyn – Pałac Zakrzewskich
Po przejęciu Kosieczyna przez rodzinę Zakrzewskich (poprzednimi właścicielami byli Lossowowie) w sąsiedztwie dworu powstał pałac – neogotycki budynek zaprojektowany na planie prostokąta o podobnej powierzchni, jednak bogatszych zdobieniach i mniej regularnym kształcie, pochodzący z połowy XIX wieku. W bryle pałacu dominują liczne elementy dekoracyjne na szczycie, ozdobny ryzalit oraz ganek w środkowej części oraz spore ryzality od strony wschodniej. Podobnie jak dwór, także pałac po wojnie został przejęty przez kosieczyńską Stację Hodowli Roślin.
-
Kosieczyn – Dwór rodziny Lossow
Tuż obok kościoła, w odległości około 50 metrów od głównej drogi, znajduje się piętrowy budynek z mansardowym dachem. Jest to zbudowany pod koniec XVIII wieku barokowy dwór, należący pierwotnie do rodziny von Lossow. Ozdobą frontu jest piętrowy ryzalit zwieńczony trójkątnym szczytem. Po II wojnie światowej dwór został przystosowany na potrzeby mieszkaniowe pracowników miejscowej Stacji Hodowli Roślin.
-
Kosieczyn – Kościół św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza
Niemalże dokładnie w centrum Kosieczyna, przy głównej drodze, stoi pięknie odnowiony kościółek. Można oczywiście założyć, że został zbudowany dawno, ale jego niepozorność sprawia, że przejeżdżający tędy ludzi zapewne nie podejrzewają nawet, że mają przed sobą najstarszą drewnianą świątynię w Polsce. Dzięki badaniom przeprowadzonym tu w 2006 roku odkryto, że budowla powstała pod koniec XIV wieku. Niespełna pół wieku później zbudowano wieżę. Na stronie diecezji zielonogórsko-gorzowskiej widnieje informacja, że kosieczyńska parafia została erygowana w 1406 roku i za wyjątkiem krótkiego okresu, gdy kościół został przejęty przez protestantów, zawsze należała do katolików.
-
Kłopot – Ruiny mostu
Tutejszy most łączył przedwojenne Kloppitz z miejscowością Fürstenberg, należącą dziś do miasta Eisenhüttenstadt. Była to jedna z wielu przepraw, nie posiadająca wielkich walorów artystycznych. Działała zaledwie kilkanaście lat, bowiem 4 lutego 1945 roku została wysadzona przez cofające się wojska niemieckie i nie została już nigdy odbudowana. Pozostałości po niemieckiej stronie zostały rozebrane, natomiast „polska” część istnieje nadal i jest obecnie swego rodzaju atrakcją. Betonowa konstrukcja jest wciąż w dobrym stanie i bez większych obaw można na nią wchodzić, oczywiście pod warunkiem, że wały przeciwpowodziowe nie są nasiąknięte. Należy jednak uważać, bo koniec mostu znajdujący się nad rzeką (i to dosłownie) nie jest zabezpieczony, a ostatnie kilka metrów zawiera dziury powstałe…
-
Kłopot – Muzeum Bociana Białego
Kłopot jest niewielką wioską, w której liczba bocianich gniazd jest niemalże równa liczbie domów. Dlatego też w 2003 roku otwarto tu Muzeum Bociana Białego, a jego siedzibę zlokalizowano w budynku dawnej szkoły, który na tę okoliczność wyremontowano. W siedzibie do zwiedzenia jest sala zawierająca informacje dotyczące życia bocianów oraz historii Kłopotu. Terenem muzeum jest jednak cała wioska, więc po zapoznaniu się z teorią warto popatrzeć na gniazda – najstarsze zostało zbudowane jeszcze przed wojną, a największe waży ok. 2 ton i to tylko dlatego, że jest co jakiś „odchudzane” przez pracowników ponieważ w przeciwnym razie jego waga zagrażałaby budynkowi. Na podwórzu muzeum postawiono drewnianą wieżę umożliwiającą spojrzenie na wioskę z…
-
Konotop – Kościół św. Anny
Kiedy patrzyłem się na ten kościół z zewnątrz (podczas mojej wizyty był niestety zamknięty) nawet do głowy nie przyszłoby mi, że został zbudowany w drugiej połowie XVI wieku. Jest to pierwotnie ewangelicka świątynia wzniesiona przez rodzinę von Kottwitz, czyli ówczesnych właścicieli Konotopu. W przeciwieństwie do wielu podobnych obiektów, tutaj nigdy nie dobudowano wieży, natomiast przy kościele znajduje się drewniana konstrukcja dzwonnicy, na której zawieszony jest dzwon odlany w 1595 roku z inicjatywy fundatorów świątyni. Kościół znajduje się obok nieczynnej linii kolejowej, przy drodze prowadzącej do Bojadeł.
-
Kolsko – Pałac
Początki pałacu sięgają końca pierwszej połowy XIX wieku, kiedy to powstała główna część budynku, położona równolegle do drogi, założona na planie prostokąta. Niespełna trzydzieści lat później od strony zachodniej dobudowane zostało skrzydło z ośmioboczną wieżą, co nadało rezydencji charakterystyczny kształt litery T. Nad głównym wejściem znajduje się herb rodziny von Klitzing, która mieszkała tu od powstania pałacu do 1945 roku. Po II wojnie światowej budynek został zaadaptowany na szkołę, tracąc oczywiście pierwotny wystrój wnętrz. W latach 80-tych XX wieku, podczas wyposażania szkoły w centralne ogrzewanie dobudowano komin mocno szpecący wygląd. Obecnie znajduje się tu Zespół Edukacyjny.
-
Kolsko – Kościół św. Jana Chrzciciela
Kościół powstał na początku XVIII wieku, na miejscu wcześniejszego, zburzonego w czasie wojny trzydziestoletniej. Obecnie jest to jednonawowa świątynia zbudowana planie prostokąta, posiadająca od strony północnej wysoką wieżę, w przyziemiu której znajduje się wejście. Kwadratowa wieża zwieńczona jest ośmioboczną latarnią. Wewnątrz zachowało się zabytkowe osiemnastowieczne wyposażenie, czyli ołtarze – główny oraz boczne, organy, konfesjonał oraz ambona. Sklepienia w centralnej części pokryte jest malowidłem przedstawiającym prawdopodobnie wniebowstąpienie. Na zewnątrz, od strony pałacu, o ścianę kościoła oparte są płyty nagrobne, pochodzące najpewniej z dawnego cmentarza.