-
Żary – Mury obronne
Kamienne mury obronne otaczające i chroniące miasto zostały zbudowane w pierwszej połowie XIV wieku, zastępując wcześniejsze drewniano-ziemne umocnienia. Z dostępnych informacji można dowiedzieć się, że do miasta prowadziły dwie bramy: Górna od zachodu i Dolna od wschodu. Mury częściowo otoczone były fosą, a ich część zabezpieczały stawy. Obwarowania były remontowane dopóki były potrzebne, czyli do XVII wieku. Od XIX wieku rozpoczęło się stopniowe pozbywanie się tychże umocnień, a działania te rozpoczęły się od zasypania fosy. Pomimo rozbiórki murów obronnych do dziś przetrwało kilka ciekawych fragmentów. Najbardziej reprezentacyjny ich element, zawierający także basztę obronną, mieści się obecnie przy ulicach Podwale oraz Cichej. Fragment ten został ładnie odrestaurowany, a na szczycie murów…
-
Świebodzin – Mury obronne
Przyznam, że przyjeżdżając do Świebodzina nie przygotowałem się jakoś specjalnie w kierunku wiadomości o tutejszych murach obronnych i zaskoczyłem się, bo pomimo, że mury zaczęto rozbierać już w XVIII wieku, to w zachodniej części starówki pozostało ich sporo. Budowę murowanych umocnień rozpoczęto w XIV wieku, co było zapewne związane z powstaniem zamku. Wznoszono je z kamienia, a później także z cegły. Do miasta prowadziły trzy bramy: Krośnieńska, Frankfurcka, a od XVI wieku także Nowa. Całości dopełniały ziemne umocnienia po drugiej stronie szerokiej fosy. Dziś pozostałości murów obronnych można zobaczyć przede wszystkim przy ul. Okrężnej wraz z zasypaną fosą aż do ulicy Wałowej.
-
Sulechów – Mury obronne z Bramą Krośnieńską
Sulechowskie mury obronne otaczające średniowieczne miasto powstały w XIV wieku (zamek znajdujący się poza murami miejskimi posiadał własne fortyfikacje). Zbudowano je z kamienia polnego oraz zaprawy wapiennej. W XV oraz XVI mury podwyższono. Początkowo znajdowały się dwie bramy: Świebodzińska od północy oraz Zielonogórska od południa. Na początku XVIII powstały dwie kolejne – Królewska i Krośnieńska. Ta ostatnia – barokowa, zdobiona pilastrami oraz kartuszami – przetrwała do naszych czasów. W XIX wieku fortyfikacje zaczęto rozbierać. Obecnie sporą ich część można zobaczyć przy ul. Okrężnej (na wysokości kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego), gdzie znajduje się także Brama Krośnieńska, a mniejsze fragmenty przy ul. Jana Pawła II, Magazynowej oraz przy Nowym Rynku, gdzie pozostał…
-
Łagów – Pozostałości murów obronnych
Zadaniem łagowskich murów obronnych było strzeżenie tutejszego zamku. Do dziś przetrwały dwa elementy, a dokładniej dwie bramy, prowadzące w kierunku Polski oraz Marchii Branderburskiej, od czego pochodzą ich nazwy. Obie zostały zbudowane w XV wieku i do dziś są nierozerwalnie związane z tutejszym krajobrazem. Brama Polska jest ceglaną budowlą murowaną z jednym przejazdem (obecnie dla samochodów). Nad przejazdem znajdują się dwie kondygnacje z niewielkimi prostokątnymi oknami, a całość przykryta jest dachem dwuspadowym z naczółkami. Brama Marchijska, to budynek niższy, ale szerszy od Bramy Polskiej, z dwoma przejazdami – obecnie dla samochodów oraz pieszych. Dół bramy jest murowany, natomiast góra ma konstrukcję szachulcową.
-
Nowe Miasteczko – Pozostałości murów miejskich
Mury miejskie oraz bramy zaczęto w Nowym Miasteczku rozbierać już w połowie XVIII wieku. Kilkadziesiąt lat później właściwie przestały istnieć. Do dziś przetrwały zaledwie dwa maleńkie ich fragmenty, będące właściwie swego rodzaju kolekcjonerską ciekawostką. Szczerze mówiąc, gdyby nie informacja w książce „Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego” tom II, to nawet nie zauważyłbym ich. Pierwszy fragment znajduje się przy ul. Wojska Polskiego obok schodów prowadzących do kościoła. Drugi jest przy ulicy Mickiewicza w pobliżu kościoła Opatrzności Bożej – obok budynku gospodarczego wyglądającego jak fragment tychże murów. Co ciekawe oba fragmenty murów miejskich zostały wykorzystane jako podstawa do nowego ogrodzenia.
-
Gubin – Mury miejskie
Pierwsze ceglane mury miejskie w Gubinie powstały w XIV wieku, a rozbudowywane były przez kolejne dwa stulecia. W XIX wieku obwarowania przestały spełniać swoją rolę, a ponieważ były w kiepskim stanie, zaczęto je rozbierać. Do dziś pozostała zbudowana w 1530 roku wieża Bramy Ostrowskiej (nie da się jej nie zauważyć, bo stoi na środku ulicy 3 Maja), znajdujący się obok niej niewielki fragment murów oraz będąca obecnie na prywatnej posesji szesnastowieczna Baszta Dziewicza. Swego rodzaju dodatkiem jest postawiona pod koniec XIX wieku brama ozdobna oraz mur stylizowany na obronny przy ul. Dąbrowskiego.