Przy Placu Bohaterów stoi kościół, który ze względu swój wygląd często znajduje się na różnego rodzaju widokówkach. Świątynia powstała w 1911 roku jako staroluterański kościół Chrystusowy ufundowany ze składek wiernych. W latach 30-tych zamontowano dzwony. Po wojnie na krótko został przejęty przez katolików jako kaplica ślubna pw. św. Józefa, a następnie wrócił z powrotem do luteranów. Choć pewnie stosunkowo niewielu zielonogórzan miało okazję zajrzeć do środka, to jednocześnie pewnie mało kto wyobraża sobie dzisiejsze centrum miasta bez tego charakterystycznego budynku. Zewnątrz Wyglądem zewnętrznym różni się od pozostałych zielonogórskich kościołów. Szczególną uwagę zwraca hełm wieży oraz mniejszy – klatki schodowej. Trudno znaleźć jakąkolwiek symetrię, więc obchodząc kościół dookoła trudno wyobrazić sobie…

Należący do parafii polskokatolickiej kościół znajduje się przy ul. dra Pieniężnego 26b, obok Galerii Grafitt. Ten nieco niepozorny prostokątny budynek powstał w 1866 r., a więc zdecydowanie wcześniej niż biegnąca w jego pobliżu al. Niepodległości. Początkowo był to zbór staroluterański. W 1922 roku w tymże kościele otwarto wystawę, która zapoczątkowała działalność zielonogórskiego muzeum, o czym informuje umieszczona na wschodniej ścianie tablica. Charakterystyczną cechą w wyglądzie budynku są schodkowe szczyty na krótszych ścianach obiektu. Ze względu na to, że proboszcz mieszka w Żaganiu, kościół najczęściej jest zamknięty, a wnętrze można od czasu do czasu obejrzeć z otwartej kruchty. W pewnym sensie jest to trochę tajemniczy obiekt. Nie pomylę się chyba zbytnio…

Georg Beuchelt w swoim testamencie przeznaczył 50 tys. marek na budowę świątyni, która miała stanąć na działce należącej do rodziny Beucheltów. Po jego śmierci (1913 r.) rozpisano konkurs architektoniczny, a 3 stycznia 1917 r. kościół został uroczyście poświęcony. Nad wszystkim czuwała siostra fundatora – Liddy, której willa stoi obok kościoła. Już w momencie oddania wewnątrz zainstalowane było ogrzewanie elektryczne organy o napędzie elektrycznym, a na wieży także zegar napędzany elektrycznie. Świątynia ma bardzo dobrą akustykę, dzięki czemu służy także jako sala koncertowa. Widok z zewnątrz Wnętrze We wnętrzu uwagę zwracają przede wszystkim empory, na które można wejść każdym z bocznych wejść. Dodatkowo południowo-wschodnim wejściem można dostać się także na chór.