Świebodzin – Zamek

Przejeżdżając dzisiejszą ulicą Zamkową można zastanowić się dlaczego w skład Lubuskiego Ośrodka Rehabilitacyjno-Ortopedycznego wchodzi jakaś nieużywana i zaniedbana część, wyglądająca na ruinę. Ta ruina to świebodziński zamek, a raczej to co z niego pozostało.

Zamek zbudowano w I połowie XIV wieku. Otoczony był własną fosą, która łączyła się z fosą miejską. Początkowo posiadał jedno skrzydło, a dwa kolejne dobudowano w okresie renesansu, gdy właścicielami zamku byli przedstawiciele rodziny von Knobelsdorff. Pamiątką po nich jest widoczny na ścianie południowej (od strony ul. Zamkowej) monogram z literą „K”, znajdujący się pod krzyżem lotaryńskim wykonanym z kul armatnich.

Zamek zatracił funkcje obronne po przejęciu przez cysterki trzebnickie. W 1895 roku obiekt został przekazany przez miasto Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia świętego Karola Boromeusza (siostrom boromeuszkom), które dobudowało do zamku nowe elementy, zmieniając jego przeznaczenie na sanatorium, tworzące dziś wspomniany Lubuski Ośrodek Rehabilitacyjno-Ortopedyczny.

Zabudowania zamkowe były wykorzystywane także po II wojnie światowej. Niestety, w 1984 roku rozpoczął się ich remont, który został przerwany pięć lat później, czyli w czasach, gdy Polska zderzyła się z nową rzeczywistością. Niezabezpieczone mury zaczęły niszczeć. Jednym sposobem na poprawę sytuacji było szukanie nowego właściciela, ale nie znaleziono chętnego. Obecnie zamek nadal nie jest wykorzystywany i chyba pełni rolę swego rodzaju symbolu bezmyślności i polskich przemian.