Żagań – Kościół Wniebowzięcia NMP

Na wspaniała świątynia jest częścią dawnego opactwa Kanoników Regularnych św. Augustyna. Augustianie pojawili się w Żaganiu w 1284 roku i otrzymali od miejscowego księcia kościół stojący prawdopodobnie na miejscu wcześniejszego romańskiego kościoła.

Elementy obecnej budowli zaczęły pojawiać się w II połowie XIV, kiedy to powstało prezbiterium, które możemy oglądać obecnie. W II połowie XV wieku kościół ucierpiał podczas dwóch pożarów, po których rozpoczęła się odbudowa pozwalająca na zmiany w jego kształcie. Korpus został wówczas wydłużony w kierunku dzisiejszego wejścia głównego, dzięki czemu jest to aktualnie jeden z najdłuższych (o ile nie najdłuższy) kościołów w województwie lubuskim, a przy wschodniej ścianie nawy bocznej dostawiono potężną wieżę. Charakterystycznym elementem jest wysoki gotycki szczyt z blendami od strony Placu Klasztornego. W 1602 roku od zachodniej strony (przy wejściu głównym) dobudowano renesansową loggię i znajdujący się pod nią krużganek. Opactwo zostało mocno zniszczone podczas pożaru w 1730 roku, ucierpiał wówczas także kościół. Podczas odbudowy we wnętrzu pojawił się styl barokowy.

We wnętrzu można zobaczyć bogate zabytkowe wyposażenie. W prezbiterium uwagę zwracają stalle z 1695 roku oraz ołtarz główny z 1685 roku. W nawach znajdują się ołtarze boczne, z których najstarsze powstały po wspomnianym pożarze. Prospekt organowy pochodzi z 1735 roku. W kaplicy południowej zobaczyć można kamienny sarkofag księcia głogowsko-żagańskiego Henryka IV Wiernego z XIV wieku. Przechodząc od strony piętra klasztoru zobaczyć można portrety opatów.

Obok kościoła, przy prezbiterium, zobaczyć można wotywną figurę Matki Boskiej z początku XVIII wieku, którą otaczają figury św. Jadwigi, św. Augustyna, św. Rocha oraz św. Floriana. Matka Boska miała chronić Żagań przed chorobami, pożarami i głodem.