Niwiska (Niebusch)
Do Niwisk można dojechać z Zielonej Góry, kierując się na Ochlę, potem w Ochli skręcając w prawo (na Świdnicę), a potem będzie już drogowskaz w lewo na Niwiska. Ciekawe miejsca znajdują się tam przy skrzyżowaniu z drogą nr 290 (Kożuchów – Nowogród Bobrzański).
-
Kościół Matki Bożej Różańcowej
Kościół pochodzi z drugiej połowy XIII wieku. Zbudowany jest z kamienia polnego oraz rudy darniowej, otoczony kamiennym murem wraz z bramą. Znajduje się przy skrzyżowaniu dróg prowadzących przez Niwiska. Jego charakterystycznym elementem jest wieża przykryta wysokim spiczastym hełmem z 1766 roku. Obecnie jest to kościół filialny parafii pw. Wniebowstąpienia Pańskiego w Drągowinie.
-
Pałac i park pałacowy
Wyjeżdżając z Niwiska w kierunku Żagania mijamy po lewej stronie dwie kolumny, będące pozostałością po bramie prowadzącej przez rozległy park do pałacu. Dawna rezydencja powstała pod koniec XVIII wieku w wyniku przebudowy wcześniejszego dworu. Pałac, choć całkiem spory (ma ok. 50 metrów długości), jest na tyle ukryty w parkowych drzewach, że ciężko jest zrobić jakieś sensowne jego zdjęcia.Dziś jest to po prostu budynek mieszkalny ogrodzony dość wysokim płotem. Park, choć przez długi raczej dbający sam o siebie, dziś pozwala na to, żeby pochodzić sobie dawnymi alejkami. Część powierzchni zajmują zbiorniki wodne, a wchodząc od strony kościoła można dojść do miejsca pozwalającego na zorganizowanie grupowego spotkania. W zaroślach można znaleźć także…
-
Ruiny kościoła protestanckiego
Od kościoła Matki Bożej Różańcowej wystarczy przejść na drugą stronę drogi prowadzącej na Kożuchów, aby dotrzeć do schowanej za krzakami ruiny kościoła protestanckiego. Świątynia została zbudowana na planie krzyża w XVIII wieku jako budowla szachulcowa. W XIX wieku została przebudowana w stylu klasycystycznym. Jeszcze w latach 60-tych XX wieku pełniła funkcje sakralne jako kościół katolicki. Zaczęła popadać w ruinę po przeniesieniu parafii do pobliskiego XIII-wiecznego kościoła. Dziś stoją wyłącznie ściany i czekają na zawalenie. Trudno uwierzyć, żeby jedynym powodem takiej degradacji był czas. To jeden z pomników ludzkiej głupoty.
