Kosieczyn (Kuschten)
Kosieczyn, to wieś granicząca ze Zbąszynkiem, położona przy drodze nr 302. Jej historyczne początki sięgają średniowiecza, a dowodem na to jest drewniany kościół św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza – jeden z najcenniejszych tego typu zabytków w naszym regionie. Tuż obok świątyni znajdują się dwór oraz pałac należące do rodzin von Lossow oraz Zakrzewskich. Warto pamiętać, że przez zdecydowaną większość swojej historii Kosieczyn miał polskich właścicieli.
-
Dwór rodziny Lossow
Tuż obok kościoła, w odległości około 50 metrów od głównej drogi, znajduje się piętrowy budynek z mansardowym dachem. Jest to zbudowany pod koniec XVIII wieku barokowy dwór, należący pierwotnie do rodziny von Lossow. Ozdobą frontu jest piętrowy ryzalit zwieńczony trójkątnym szczytem. Po II wojnie światowej dwór został przystosowany na potrzeby mieszkaniowe pracowników miejscowej Stacji Hodowli Roślin.
-
Kościół św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza
Niemalże dokładnie w centrum Kosieczyna, przy głównej drodze, stoi pięknie odnowiony kościółek. Można oczywiście założyć, że został zbudowany dawno, ale jego niepozorność sprawia, że przejeżdżający tędy ludzi zapewne nie podejrzewają nawet, że mają przed sobą najstarszą drewnianą świątynię w Polsce. Dzięki badaniom przeprowadzonym tu w 2006 roku odkryto, że budowla powstała pod koniec XIV wieku. Niespełna pół wieku później zbudowano wieżę. Na stronie diecezji zielonogórsko-gorzowskiej widnieje informacja, że kosieczyńska parafia została erygowana w 1406 roku i za wyjątkiem krótkiego okresu, gdy kościół został przejęty przez protestantów, zawsze należała do katolików.
-
Pałac Zakrzewskich
Po przejęciu Kosieczyna przez rodzinę Zakrzewskich (poprzednimi właścicielami byli Lossowowie) w sąsiedztwie dworu powstał pałac – neogotycki budynek zaprojektowany na planie prostokąta o podobnej powierzchni, jednak bogatszych zdobieniach i mniej regularnym kształcie, pochodzący z połowy XIX wieku. W bryle pałacu dominują liczne elementy dekoracyjne na szczycie, ozdobny ryzalit oraz ganek w środkowej części oraz spore ryzality od strony wschodniej. Podobnie jak dwór, także pałac po wojnie został przejęty przez kosieczyńską Stację Hodowli Roślin.