Przy głównej drodze Miodnicy stoi obiekt, na który zapewne mało który kierowca zwraca uwagę. W okolicach kościoła (łatwiej go zlokalizować), ale po drugiej stronie drogi, stoi dawny dwór obronny – dziś pokryty odpadającym szarym tynkiem, wyglądający coraz gorzej budynek mieszkalny o dziwnym kształcie. W skrzydle zachodnim (od strony głównej drogi) zobaczyć może kształty pierwotnych okien. Jak można się dowiedzieć z książki K. Garbacza, dwór powstał w I połowie XVI wieku na miejscu wcześniejszego zamku. Z ulicy tego nie widać, ale dwór ma kształt nieregularnej litery U, przy czym skrzydło północno jest dużo krótsze od południowego. Od strony bocznej dróżki było niegdyś główne wejście z gankiem, obecnie paskudnie obudowanym. Szkoda, że…

Kościół zlokalizowany jest bezpośrednio przy głównej drodze. Powstał, podobnie jak w pobliskiej Gorzupi Dolnej, w II połowie XIII wieku, a w XVI wieku dobudowano wieżę. Jest to jednonawowa świątynia z prostokątnym prezbiterium. Z bardziej charakterystycznych elementów można tu znaleźć w południowej ścianie ładnie wyeksponowany fragment dawnego portalu uskokowego. W miejscu wejścia wbudowane zostały epitafia. Teren wokół kościoła otoczony jest murem z bramą, która jednak nie posiada cech szczególnych. Wcześniej był to kościół parafialny pod wezwaniem św. Sebastiana. Aktualnie, podobnie jak kościół w Gorzupi Dolnej, miodnicka świątynia także należy do parafii w Dzietrzychowicach. Oba obiekty posiadają zresztą bardzo podobne nowe witraże.